பிரபஞ்சத்தில் ஒருவர் காணும் எண்ணற்ற பேதங்கள் அனைத்துமே, பேதங்களேயற்ற ஒரே அடிப்படைப் பொருளின் - ப்ரம்மத்தின் - வெளிப்பாடுகளே. ஒரு மரத்தின் கனியை அனுபவிக்க விரும்புகின்ற ஒரு மனிதன், வெறும் மலர்களை போஷித்தல் மட்டுமே போதுமானது என்றிருக்க முடியாது. அவன், தண்டு, வேர்கள், கிளைகள், இலைகள், மலர்கள் ஆகிய அனைத்தையும் போஷிக்க வேண்டும். அதேபோல, ஞானம் எனும் பழத்தை நாம் பெற வேண்டும் என்றால் தேகம் என்ற மரத்தையும், புலன்கள் என்ற கிளைகளையும், உணர்வுகள் என்ற இலைகளையும் சரியான முறையில் போஷிக்க வேண்டும். இதற்காகவே, ஆன்மிக சாதகர்களுக்கு நவவித பக்தி வழிபாட்டு முறைகள் வகுத்துரைக்கப்பட்டுள்ளன. பந்தத்திற்கோ மோட்சத்திற்கோ மனமே மூலகாரணம் என்று வேதாந்தம் உரைக்கிறது. மனம் ஒரு பூட்டைப் போன்றது, இதயமே இதற்கான சாவியாகும். இந்தச் சாவியை இறைவனை நோக்கித் திருப்பினால் பற்றின்மை (DETACHMENT) ஏற்படுகிறது; பிரபஞ்சத்தை நோக்கித் திருப்பினால் பற்றுதல் (ATTACHMENT) உண்டாகிறது. இவ்வாறு மனமே மோட்சத்திற்கோ பந்தத்திற்கோ காரணமாகிறது. எனவே, நமது மனதை பவித்திரமானவற்றை நோக்கிச் செலுத்த வேண்டும். பிறகு, நீங்கள் சுதந்திரமான, மகிழ்ச்சியான, பேரானந்தமான வாழ்க்கையை வழிநடத்துவீர்கள். அத்தகைய மனப்பான்மையை வளர்த்துக் கொண்ட மனிதன் நிரந்தரமான பேரின்ப நிலையில் இருப்பான். ஆனந்தமே அவனுடைய ஸ்வரூபமாக ஆகிவிடும். (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர்23, 1989)