கங்கையிலோ கோதாவரியிலோ ஒருவர் இறங்கி முழங்கால் அளவு நீரில் நின்று கொண்டு, நதியைப் போற்றி மந்திரங்களை உச்சரிக்கிறார். நதியிலிருந்து உள்ளங்கைகளில் புனித நீரை எடுத்து மீண்டும் நதியிலேயே அதை விட்டு அந்த நதியின் தேவதைக்கு அதை அர்ப்பணித்து விடுகிறார். நதி நீரிலிருந்து பெற்ற நீர் அதற்கே அர்ப்பணம்; இறைவன் அருளியதை இறைவனுக்கே அர்ப்பணம்! ஒருவரால் செய்ய முடிந்தது அவ்வளவுதான்; ஒருவர் செய்ய வேண்டியதும் அவ்வளவுதான். இந்த அற்புதமான தேகத்தையும், இனிய நாவையும், மனம் என்ற இந்த பிரமிக்கத்தக்க கருவியையும் இறைவன் உங்களுக்கு அளித்துள்ளான்! அவன் உங்களுக்கு புத்தி, ஆய்ந்து தொகுக்கும் ஆற்றல்கள், பெறுதல்-விடுத்தல், நினைவில் கொள்ளுதல்-மறத்தல் ஆகிய திறன்களை வழங்கியுள்ளான். இவற்றை நன்றியுடன் ஏற்று அவற்றை அதிசிறந்த நன்மைக்குப் பயன்படுத்துங்கள். மேலும் இவற்றை, எங்கும் எல்லா உயிரினங்களிலும் இறைவனைக் காண்பதற்கும், வாழ்க்கையின் எல்லா ஏற்ற-இறக்கங்கள், சுக-துக்கங்கள், சந்தேகங்கள்-முடிவுகள் ஆகியவற்றினூடே அவனை நாடி அடைவதற்கும் பயன்படுத்துங்கள். இந்த இரட்டைத் தாக்கங்கள் மனச்சஞ்சலத்தின் விளைவுகளே. நாம ரூபங்களின் பன்முகத்தன்மையில் மனம் களிக்கிறது; மாறாக, ஏகத்துவத்தை உணர்ந்து அனுபவிப்பதற்கு அதற்குத் தொடர்ந்து தீவிர பயிற்சியளிக்கப்பட வேண்டும்! (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர்22, 1970)