ஆன்மிக சாதகர்கள் இறையருளை வேண்டிச் செய்யும் பக்தியினால் தான் மகிழ்ச்சி அடைவதாக பகவான், அர்ஜுனனுக்கும், அதன் மூலம் மனிதகுலம் அனைத்திற்கும் பகவத்கீதையின் மூலம் உணர்த்துகிறான். ‘பக்திமான் மே ப்ரியோ நரஹ’ – அதாவது, மிகுந்த பக்தி உள்ள மனிதனே எனக்கு மிகவும் ப்ரியமானவன் என்று பகவத் கீதை 12ம் அத்தியாயம் 19வது ஸ்லோகத்தில் பகவான் கூறுகிறான். பக்தன் தான் விரும்பிய ரூப நாமத்தையும், ப்ரேமை, கருணை, ஞானம், சக்தி ஆகிய குணங்களையும் இறைவனுக்குக் கொடுக்கிறான்; பிரார்த்தனை, வழிபாடு ஆகியவற்றின் மூலம் தன்னுடைய சிந்தனைகள், சொற்கள், செயல்கள் ஆகியவற்றை இறைவனுக்கு அர்ப்பணிக்கிறான். பெரும்பாலான பக்தர்கள் ஆரோக்கியம், செல்வம், அதிகாரம், புகழ் ஆகிய தாற்காலிக இன்பத்தை அளிக்கும் அற்பமானவற்றையே இறைவனிடம் வேண்டுகிறார்கள். பகவத் ப்ரேமை எனும் விலைமதிப்பற்ற பரிசை இறையருள் கொடுக்க வல்லது. தான் இறைவனை நேசிப்பதாகச் சொல்லி ஒருவன் பெருமைபட்டுக் கொள்ளலாம். இதையே முழுமைப் பெற்றுவிட்டதாகக் கருத முடியாது. அதனால் அதிக பயனேதும் இல்லை. ஆனால் இறைவனே, ‘மே ப்ரியோ நரஹ’ அதாவது ‘அவன் எனக்குப் பிரியமானவன்’ என்று சொல்கிறானா? அப்படிச் சொல்லும்போது தான் மனிதன் இறை அருளைப் பெற்றுவிட்டதாக சொல்லிக்கொள்ள முடியும்! (தெய்வீக அருளுரை, ஆகஸ்ட்02, 1986)