இறைவனின்றி ஒரு புல் கூட அசையாது என்பதை பலிச்சக்ரவர்த்தி உணர்ந்திருந்தார். “தெய்வ சங்கல்பத்தின் மகத்தான சக்தியை எவரும் அறியார். எறும்பிலிருந்து பரப்பிரம்மம் வரை இறைவன் அனைத்திலும் நிறைந்துள்ளான். மனிதர்கள் இந்த சத்தியத்தை அறியாமல் உள்ளனர்” என்றார் அவர். பலிச்சக்ரவர்த்தி இறைவனிடம் பரிபூரண சரணாகதி அடைந்தவர். அவரது ஆட்சியில் குடிமக்கள் அனைவரும் சந்தோஷமாக இருந்ததோடு, திவ்யமான வாழ்க்கையும் நடத்தினார்கள். தனது மக்களிடமிருந்து பிரிய வேண்டுமே என்ற எண்ணத்தால் துக்கித்த அவர், “எனதருமை குடிமக்களே! என்னால் உங்களைப் பிரிந்து இருக்க முடியாது; உங்களால் என்னைப் பிரிந்து இருக்க முடியாது. எனவே ஒவ்வொரு வருடமும் நான் உங்கள் முன் தோன்றி உங்களுக்கு மகிழ்ச்சி அளிப்பேன்” என்று கூறினார். பலிச்சக்ரவர்த்தி தனது வாக்குறுதியை நிறைவேற்றும் நாளே ஓணம். அதிகாலையிலேயே எழுந்து நீராடி புது வஸ்திரங்களைத் தரித்து, இறைவனை வழிபடுவதே ஓணம் பண்டிகை ஆகும். புது வஸ்திரங்களை தரிப்பதன் உட்பொருள் என்ன? வஸ்திரம் என்பது இதயத்திற்கான பெயர்களில் ஒன்றாகும். புது வஸ்திரங்களைத் தரிப்பது என்பது இதயத்தைத் தூய்மைப்படுத்துவதைக் குறிக்கிறது. இறைவன் தான் உறைவதற்கு தூய்மையான இதயத்தையே தேர்ந்தெடுக்கிறான். இதயம் தூய்மையற்றதாக இருந்தால் புதிய வஸ்திரங்களை தரிப்பதில் அர்த்தமில்லை. எனவே, இதயத்தைத் தூய்மையாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். அரசருக்குத் தகுந்த குடிமக்கள் இருக்க வேண்டும்; குடிமக்களுக்குத் தகுந்த அரசரும் இருக்க வேண்டும். இவ்விரண்டின் ஏகத்துவமே உண்மையான ஆத்ம தத்துவமாகும். (தெய்வீக அருளுரை, செப்டம்பர்05, 1995)