மனிதனின் இதயத்தில் அநேகவிதமான பாவங்கள் ஓடிக்கொண்டிருக்கும்; எட்டுத் திசைகளிலும் அவனுடைய ஆலோசனைகள் வியாபித்துக்கொண்டிருக்கும். சில பரஸ்பரம் போஷிப்பவையாக இருப்பினும், சில அவற்றிற்கு எதிராகவும் ஆகின்றன. ஆனால், இந்த அனைத்து கர்மாக்களும், ஏதோ ஒரு செயல்பாட்டில் உபயோகப்படுத்தப்பட வேண்டும். அப்போதுதான் அதில் சாந்தியைப் பெறமுடியும். இந்தத் திறன், வெறும் புறஉலக விஷயங்களை ஆதாரமாகக் கொண்டு வெற்றியைப் பெற முடியாது. ஒரு மனிதனுடைய சித்தத்திலுள்ள உணர்வுகளின் சக்திகள், ஊகங்களின் சக்திகள், அவற்றில் உள்ள ரூபங்கள் ஆகியவற்றை வேறொருவர் முழுமையாகப் புரிந்து கொள்ள முடியாது. அது சாத்தியமும் இல்லை. அவரவர்கள் தங்களுடைய ஆத்மாவை நன்கு புரிந்துகொண்டு, ஒரு நிலையான மார்க்கத்தை ஏற்பாடு செய்துகொள்ளும் முறையைக் கடைப்பிடிப்பது வாழ்க்கையின் மேம்பாட்டிற்கு மிகவும் அவசியமாகும். அவ்வாறு தன் இதயத்தை தான் அறிந்து கொள்ளும் நிலைக்கு வராத வரையில், அனுபவ ஞானத்தை உடையவர்களையோ, அதற்கு உதாரணமாக விளங்குவோர்களையோ நாடி அவர்களுடைய அனுபவங்களையும் வழிகாட்டுதல்களையும் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும். தன்னுடைய புத்தி ஒரு மார்க்கத்தை நிச்சயம் செய்துகொள்ள முடியாத வரை, ஒருவருடைய நடந்துகொள்ளும் முறைகள் அனைத்தும் ஏதோ ஆகாசத்தில் கோட்டை கட்டுவது, அதன் மீதிருந்து எகிறி குதிப்பது போன்றதாகும். அது மட்டுமல்ல, அவ்வப்போது, அவருடைய உறுப்புகளும் கூட தவறான வழிகளில் ஒரு முடிவுக்கு வராமல் அதன் போக்கில் போய்க்கொண்டிருக்கும். அப்போதைக்கு, அதுவே புத்திசாலித்தனமான செயல் என நினைத்துக்கொள்கிறது. இப்படிப்பட்ட இக்கட்டான சூழ்நிலையிலாகட்டும், ஆபத்தான சூழ்நிலையிலாகட்டும் மனிதன் தன்னுடைய தீர்மானத்தை அனுகூலமான சூழ்நிலைக்குத் தகுந்தவாறு அப்போதைக்கு அப்போதே மாற்றிக் கொண்டிருக்க வேண்டும். அதுவே உண்மையான விவேகம்; அதுவே உண்மையான சாந்தி. (பிரசாந்தி வாஹினி,அத்தியாயம்-22)