ஒரு பிச்சைக்காரன் நம் வீட்டுக்கு வந்து "அம்மா! நானொரு அநாதை. எனக்கு கொஞ்சம் சோறு போடுங்கள்" என்று கேட்கிறான். தான் அநாதை என்று சொல்வது சரியல்ல. அனைவரின் நாதனும் அதிபதியும் இறைவனே. இறைவன் ஒருவனே அநாதை; ஏனென்றால் அவனுக்கு மேலே யாரும் இல்லை. தியாகராஜர் ஸ்ரீராமனை உயிராகக் கருதி, 'நிதி மிக சுகமா, ஈஸ்வர சந்நிதி மிக சுகமா' என்று கேட்டு, எனக்கு ஹரிதான் வேண்டும், சிரி எனும் செல்வம் வேண்டாமென உதறித்தள்ளினார். கபீர் ஒரு ஏழை நெசவாளி; இருந்தாலும் வீடு தேடி வருபவர்களுக்கு பிச்சை எடுத்தாவது உணவை வழங்குவது வழக்கம். ஒருநாள் அரசர், தனது சிப்பாய்களின் மூலம் அனாதையான அவருக்கு தனம், தானியம், செல்வத்தை அனுப்பினார். கபீர் "யாரய்யா இதையெல்லாம் அனுப்பியது?" என்று கேட்டார். அதற்கு அவர்கள், "நீங்கள் ஆதரவற்ற அநாதை என்பதால் அரசர் இவற்றை உங்களுக்கு அனுப்பியுள்ளார்" என்றனர். அவர் அதற்கு, "நான் அநாதை இல்லை. ஸ்ரீராமச்சந்திரனே என் நாதன். எனக்கு நாதன் இருப்பதால் நான் அநாதை இல்லை. ஸ்ரீராமனுக்கு மட்டுமே வேறு நாதன் இல்லை. எனவே அவரே அநாதை; அவருக்கே இவற்றை சமர்ப்பணம் செய்யுங்கள்” என்று பதிலளித்தார். அநாதன் யார் என்றால் இறைவனே என்று பொருள். நாம் வார்த்தைகளின் சரியான அர்த்தத்தைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். (தெய்வீக அருளுரை, மே 20, 1993)