அன்பிற்காக அன்பு செய்யுங்கள்; உலகியலான பொருட்களுக்காகவோ, உலகியலான ஆசைகளைப் பூர்த்தி செய்து கொள்வதற்காகவோ அன்பை வெளிப்படுத்தாதீர்கள். ஆசை கோபத்தை உண்டாக்குகிறது; கோபம், பாவம் செய்யத் தூண்டுகிறது; அதனுடைய பாதிப்பால் நண்பர்களை பகைவர்களாகப் பார்க்கத் தோன்றுகிறது. எல்லாவிதமான பெருந்துன்பத்திற்கும் அடிப்படை கோபமே. எனவே, அதற்கு இரையாகி விடாதீர்கள். ஒவ்வொருவரையும், அது யாராக இருந்தாலும், விசாலமான அன்பின் கருணையோடு நடத்துங்கள். இத்தகைய ஆக்கப்பூர்வமான பச்சாதாபம் மனிதகுலம் முழுவதிலிருந்தும் தன்னிச்சையாக வெளிப்பட வேண்டும். நீங்கள் சுவாசிக்கும் ஒவ்வொரு மூச்சையும் அன்பால் நிறைத்திடுங்கள். ஒவ்வொரு தருணத்தையும் அன்பில் தோய்த்திடுங்கள். அன்பு, பயம் அறியாதது. அன்பு, பொய்மையை வெறுத்து ஒதுக்குகிறது. பயம் மனிதனை, பொய்மை, அநீதி, தீமை ஆகியவற்றுக்கு இழுத்துச் செல்கிறது. அன்பு, புகழ்ச்சிக்காக ஏங்குவதில்லை; அதுவே அதன் வலிமையாகும். தங்களுள் அன்பு அற்றவர்களே வெகுமதிக்காகவும் புகழுக்காகவும் அலைவார்கள். அன்பின் வெகுமதி அன்பே! தெய்வீக அருளுரை,ஜூலை29, 1969)