சத்தியமே மனிதனின் அடிப்படை இயல்பு; அடிப்படையில் ப்ரேமையே அவனுடைய சுவாசம்; சகிப்புத்தன்மையே அவனது இரத்தம். அசத்தியம், வெறுப்பு, வேற்றுமையுணர்வு ஆகியவை மிருக அல்லது அசுர இயல்புகள் கொண்டோரின் பண்புகளாகும். அவை அறியாமையாலோ, பேராசையாலோ, சமூகத்தில் உள்ள மற்றவர்களிடம் இருந்தோ பெறப்படுகின்றன. இன்று மனிதன் புத்தியால் உருவாக்கப்பட்டவனாக இருக்கிறானே தவிர இதயத்தால் அல்ல. புத்திசாலித்தனம் தான் போற்றப்படுகிறது, பலனளிக்கிறது! ஆனால் சாந்தி சந்தோஷங்கள் இதயத்திலிருந்து வெளிப்படுகின்றனவே தவிர தலையிலிருந்து அல்ல. மனிதர்களை ப்ரேமையால் பிணைக்கும் குணங்களான இரக்கம், பயபக்தி, பெருமதிப்பு, பணிவு, உள்ளச்சமநிலை, அனுதாபம் ஆகியவற்றை இதயம் போதிக்கிறது; மேலும் அவர்களை தர்மத்தின் பக்கமும், பிரபஞ்சத்தின் ஆதாரமாகவும் காப்பவனாகவும் விளங்கும் இறைவன் பக்கமும் திருப்புகிறது. சொத்துக்களையும், உடமைகளையும் தேடி அலைவது, இதயத்தை ஆனந்தத்தின் உச்சத்திற்கு இட்டுச்செல்லாது. உங்களைக் காத்து வழிகாட்ட வந்த அவதாரத்தின் சமகாலத்தவர்கள் நீங்கள்; அவருடைய அருட்செய்தியைப் புரிந்துகொண்டு, அதைச் செயலிலும், செயற்பாட்டிலும் கடைப்பிடிக்கும் திறன் உங்களிடம் இருக்கிறது. இந்த வாய்ப்பை முழுமையாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்! (தெய்வீக அருளுரை,ஜூலை1970)