மாயையை ஒதுக்கி, அதன் நிழலில் இருந்து தப்ப வேண்டுமானால், நீங்கள் சூரியனை நோக்கி நடக்க வேண்டும். அப்போதுதான் நிழல் உங்களுக்குப் பின்னால் விழும். அறிவு மற்றும் பகுத்தறியும் திறனாகிய சூரியன் உயர உயர எழும்போது, நிழல் குறுகியதாகவும் சிறியதாகவும் ஆகிவிடுகிறது. கடைசியில், சூரியன் மேலே உச்சத்தில் இருக்கும்போது, மாயை எனும் நிழல் உங்கள் கால்களை பற்றிக்கொண்டு சரணடைந்து விடுகிறது; நீங்கள் அதனை மிதித்து நடந்து செல்லலாம். அதுபோலவே, உங்களுடைய அறிவு மேன்மையானதாக இருக்கும்போது, மாயை தன் தீய பார்வையை உங்கள் மீது படரச் செய்ய முடியாது. லட்சக்கணக்கானோர் அனுதினமும் மூன்று வேளையும் பாராயணம் செய்யும் வேத மந்திரமான காயத்ரி, சூரியனைப் போல் பிரகாசிக்குமளவுக்கு அறிவுணர்வை தட்டியெழுப்பி, மாயை எனும் புகைமூட்டத்தை அழித்திட வேண்டுமென்று பிரார்த்திக்கிறது. பின்னர், கலக்கமுறச் செய்து, முரண்பட்டு, குழப்பும் ‘முடிவு-தயக்கம்’ ஆகியவற்றின் அலைகள் அமைதிப்படுத்தப்படுகின்றன. இதுவே, யோகம் அல்லது மனம் அலைபாய்வதைத் தடுக்கும் முறை என பதஞ்சலி முனிவர் கூறினார். (தெய்வீக அருளுரை, ஜூலை 08, 1968)