உண்மையான பக்தன் உலகியலான சாதனைகளின் நிலையற்ற தன்மையை ஆழமாக அறிந்திருப்பான். மரணமே இறுதியான முடிவு என்பதையும், அனைத்தையும் அருள்பவன் இறைவன் மட்டுமே என்பதையும் அவன் அறிவான்; எனவே, நல்லதோ, கெட்டதோ, அவன் உறுதியாகவும் அமைதியாகவும் இருப்பான். அவன் எது நடந்தாலும் துள்ளிக்குதிக்கவோ, துவண்டுவிடவோ மாட்டான். தான் போற்றும் இறைவனே புல்லிலும், நெடுந்தொலைவிலுள்ள நட்சத்திரத்திலும் உள்ளுறைபவன் என்பதை அவன் அறிவான். இறைவன் எல்லா மொழிகளிலிருந்தும், ஏன் ஊமையின் மௌனத்திலிருந்தும் கூட எழும் பிரார்த்தனைகளுக்கு செவிசாய்ப்பவன். அவனிடம் கோபம் அல்லது கவலையின் சுவடே இல்லை. உங்களுக்கும் கூட கோபமோ பதட்டமோ ஏற்பட எந்தக் காரணமும் இல்லை. பற்கள் உங்கள் நாக்கைக் கடித்தவுடன், அவை உங்களை காயப்படுத்தியதென்று அவற்றின் மீது கோபப்படுகிறீர்களா? அவ்வாறு காயப்படுத்திய பற்களை உடைக்கிறீர்களா? இல்லையே. ஏனெனில், பற்கள், நாக்கு ஆகிய இரண்டுமே உங்களுடையது, இரண்டும் நீங்களே. அதேபோல, நீங்களும் உங்களைக் காயப்படுத்துபவரும், இறைவன் எனும் ஒரே தேகத்தின் அங்கங்களே. அந்த ஒற்றுமையை உணர்ந்து வெறுப்பைத் தவிர்த்து விடுங்கள். (தெய்வீக அருளுரை,ஜூலை08, 1968)