ஆசையை வெல்வதன் மூலம் நீங்கள் சுயநலமற்றவராக ஆகிவிடுகிறீர்கள். நீங்கள் ஆசைகளில் மூழ்கி இருக்கும்போது மனநிறைவுடன் இருக்க முடியாது. தீராத ஆசைகளின் மயக்கத்தில் இருக்கும்போது புலன்களின் மீதான கட்டுப்பாட்டை நீங்கள் இழந்து விடுவீர்கள். ஆசைகளைத் தவிர்க்க முடியாது என்பதில் சந்தேகமில்லை. ஆனால் அதற்கும் ஒரு வரம்பு இருக்க வேண்டும்! வரம்பற்ற ஆசைகள் அழிவிலேயே முடியும். அத்தகையவருக்கு வாழ்வில் வளமை கிட்டாது. மனிதன் தன் ஆசைகளைக் கட்டுப்படுத்திய அந்தத் தருணமே, எல்லாமே தானாக அவனிடம் வந்து சேரும்! ‘லோபம் ஹித்வா சுகி பவதி’ – அதாவது, பேராசையை வெல்லுங்கள், மகிழ்ச்சியைப் பெறுங்கள். மனிதனின் துயரங்களுக்கு பேராசையே மற்றொரு காரணம். பேராசை என்பது, பொருள் சார்ந்த, அறிவுசார்ந்த, ஆன்மிகம் சார்ந்த எல்லா வகையான மகிழ்ச்சியிலிருந்தும் உங்களை விலக்கி வைக்கிறது! துரியோதனனும் துச்சாதனனும் எவ்வளவோ செல்வமும் அதிகாரமும் இருந்தும் மகிழ்ச்சியாக வாழமுடியாமல் போனதற்குப் பேராசையே காரணம். எனவே உங்கள் இதயங்களிலிருந்து பேராசையை விரட்டி விடுங்கள். இதை எப்படிச் செய்வது? தியாக உணர்வை வளர்த்துக் கொண்டால் பேராசை ஒழியும்! பேராசை நிறைந்த இதயங்களில் மகிழ்ச்சிக்கு இடமில்லை. தண்ணீரால் நிரம்பிய ஒரு டம்ளரை நீங்கள் பாலால் நிரப்ப முடியாது. முதலில், டம்ளரைக் காலி செய்து விட்டு, பின்னர் அதில் பாலை நிரப்ப வேண்டும்! அதுபோலவே, பேராசையை ஒழித்து விட்டு தியாகத்தால் உங்களுடைய இதயத்தை நிரப்புங்கள்! (தெய்வீக அருளுரை, செப்டம்பர்23, 1997)