ஒருவன் எவ்வளவு பெரிய செல்வந்தனாக இருந்தாலும், எப்பேர்ப்பட்ட பதவியில் இருந்தாலும், எவ்வளவு புத்திசாலியாக இருந்தாலும், அவன் கர்வம் படைத்தவனாக இருந்தால், அவனுடைய மனைவி மக்கள் கூட அவனை நேசிக்க மாட்டார்கள். அவன் அகந்தையை என்று உதறித் தள்ளுகின்றானோ அன்றிலிருந்துதான் அனைவரும் அவனை நேசிக்கத் தொடங்குவார்கள். நீங்கள் உலகத்தின் அன்புக்குப் பாத்திரமாக வேண்டுமென்றால், "அனைத்தையும் செய்பவன் நானே" என்ற அஹங்காரத்திலிருந்து விடுபடுங்கள். அகந்தையற்ற ஒருவனே உலகின் அன்பிற்குத் தகுதியானவன். கோபமோ, வெறுப்போ நிறைந்திருக்கும் வரை ஒருவர் மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியாது. மக்கள், துக்கம் அல்லது துயரத்திலிருந்து மீள்வதற்கு அனைத்து வகையான ஆன்மிக சாதனைகளை மேற்கொள்கிறார்கள். ஆனால் தவம், பாராயணம், யாகம் என எத்தனை செய்தாலும் அவர்களால் துயரத்திலிருந்து மீள முடியவில்லை. காரணம், அவர்களிடமுள்ள வெறுப்பை அவர்களால் உதறித் தள்ள முடிவதில்லை! ராவணன் ஒரு மாவீரனும், சிறந்த திறமைசாலியும், சாதனை வீரனுமாவான். ஆனால் அவன் வெறுப்பு நிறைந்தவனாக இருந்ததால் அவன் மகிழ்ச்சியற்றவனாக இருந்தான். வெறுப்புணர்வுக்கு இடமளிப்பதன் மூலம் ஒருவர் தனது வாழ்க்கையை பரிதாபகரமானதாக ஆக்கிக்கொள்கிறார். "கோபம் கொண்டுள்ள மனிதன் தனது எல்லா முயற்சிகளிலும் தோல்வியடைகிறான்." கோபம் தன்னுடன் எல்லா வகையான இகழ்ச்சியையும் கொண்டு வருகிறது. அபகீர்த்திக்கு ஆளான ஒருவனால் மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடிவதில்லை. (தெய்வீக அருளுரை, செப்டம்பர்23, 1997)