நம்முடைய வசதிக்கு ஏற்ப ஒரே விஷயத்திற்கு வெவ்வேறு பெயர்களை ஓர் அடையாளத்திற்காக நாம் அளிக்கிறோம். உதாரணமாக, இந்த தேகத்திற்கு ‘சத்யம்’ என்று பெயர் வைத்தனர். இந்தப் பெயர் தேகத்திற்கு வைக்கப்பட்டுள்ளதே தவிர எனக்கு அல்ல. நான் உடல் அல்ல. நான் மனம் அல்ல. நான் புத்தி அல்ல. நான் சித்தம் அல்ல. நான் கற்பனை அல்ல. பகவான் பகவானே! அத்தகைய திடமான நம்பிக்கையை நீங்கள் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். உணவுப் பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் நடவடிக்கைகளால் ஏற்படும் மாற்றங்களால் சிலரது மனம் சில குழப்பங்களுக்கு ஆளாக வாய்ப்புள்ளது. இந்த விஷயத்தில் சில நண்பர்களாலும் தாக்கம் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது. எனவே, நல்லோருடன் சேருமாறு நான் உங்களுக்கு அறிவுறுத்துகிறேன். எல்லோரும் முக்தியை அடைய முடியும். ஆனால் எப்போது? "நானே ஆத்மா" என்ற உண்மையை நீங்கள் உறுதிப்படுத்திக்கொள்ளும் அந்தத் தருணமே நீங்கள் முக்தி அடைவீர்கள். "ஸ்வாமி என்னுள் இருக்கிறார்", "நான் ஸ்வாமியில் இருக்கிறேன்" என்று எப்போதும் எண்ணுங்கள். இருப்பினும், “நானே ஸ்வாமி, நானே ஸ்வாமி” என்று சஞ்சலமான மனதுடன் திரும்பத் திரும்ப வெறுமனே சொல்லிக் கொள்வதால் எந்தப் பயனும் இல்லை. “நானே ஸ்வாமி, நானே கடவுள், நானே கடவுள்” என்பதில் திடமான நம்பிக்கையை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள். அந்த திடமான நம்பிக்கையை நீங்கள் வளர்த்துக் கொள்ளும்போதுதான், நிர்குணம், நிரஞ்சனம், சனாதனம், நிகேதனம், நித்ய, சுத்த, புத்த, முக்த, நிர்மல ஸ்வரூபிணம் - அதாவது குணங்களற்ற, அப்பழுக்கற்ற, தொன்மையான, தன்னிலேயே ஆழ்ந்துள்ள, நிலையான, பரிசுத்தமான, ஞானம் பொருந்திய, முக்தனான, தூய வடிவாகிய இறைவனை அடைய முடியும். (தெய்வீக அருளுரை,ஜூலை28, 2007)