இறைவனிடமிருந்து மனிதன் எதையும் வேண்டவோ, விரும்பவோ அல்லது அற்பமான விஷயங்களுக்காக பிரார்த்திக்கவோ கூடாது. இறைவனது ப்ரேமையே எல்லாவற்றையும் விட மிக விலைமதிப்பற்றதும், விரும்பத்தக்கதும் ஆகும். நீங்கள் இறைவனிடம் ஏதாவது கேட்க வேண்டும் என்றால், இவ்வாறு பிரார்த்தனை செய்யுங்கள் - “ஓ இறைவா! எனக்கு நீ மட்டுமே வேண்டும்!” நீங்கள் இறைவனைப் பெற்றவுடன், நீங்கள் விரும்புவது எதை வேண்டுமானாலும் பெறலாம். அதனால்தான் பக்த மீரா, "தெய்வப்ரேமை எனும் ரத்தினத்தை நான் பெற்றுவிட்டேன்" எனப் பாடினார். நீங்கள் தெய்வ ப்ரேமையையே பெற முடியும் எனும்போது, வேறு எதையாவது நாடுவதென்பது கற்பகத்தருவின் கீழ் அமர்ந்துகொண்டு காப்பித்தூளை வேண்டுவதற்கு ஒப்பாகும்! நீங்கள் இறைவனிடமிருந்து இறைவனையே கேட்டுப் பெற வேண்டுமே தவிர, சிறியவை, அற்பமானவற்றை அல்ல. அவ்வாறு இறையருளை வேண்டிப் பிரார்த்திக்கும் போது கூட, அவனது அனுக்கிரஹத்தையும் அருளையும் பெறுவதற்காக அதீதமாக வர்ணிப்பதோ, முகஸ்துதி செய்வதோ கூடாது. அவ்வாறு செய்யும் பிரார்த்தனை வியாபாரம் போலாகிவிடுகிறது! அவ்வாறு வர்ணித்து கிடைக்கும் பலன்களும் கூட சரியானவையல்ல. முற்காலத்தில் மஹரிஷிகளும், யோகிகளும் இவ்வாறு வர்ணிக்க முற்பட்டதால்தான், இறைவனின் தரிசனத்தைப் பெறுவதற்கு நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகள் தவம் செய்ய நேர்ந்தது. (தெய்வீக அருளுரை, அக்டோபர் 09, 1989)