மனிதன் ஆனந்தம் பெறவேண்டுமென விழைகிறான். ஆனால் அதை எவ்வாறு அடைவது? எங்கு நம்பிக்கை இருக்கிறதோ, அங்கு ப்ரேமை இருக்கும். எங்கு ப்ரேமை இருக்கிறதோ, அங்கு சாந்தி இருக்கும். எங்கு சாந்தி இருக்கிறதோ, அங்கு சத்தியம் இருக்கும். எங்கு சத்தியம் இருக்கிறதோ, அங்கு இறைவன் இருப்பான். எங்கு இறைவன் இருக்கிறானோ, அங்கு ஆனந்தம் இருக்கும். ஆகவே, ஆன்மிகப்பாதை என்பது நம்பிக்கையில் தொடங்கி ஆனந்தத்தில் நிறைவடைகிறது. பொருள்சார்ந்த சுகங்களிலிருந்தோ இவ்வுலக மக்களிடமிருந்தோ ஆனந்தத்தைப் பெற முடியாது. ஐம்புலன்களையும் முறையாகப் பயன்படுத்துவதால் மட்டுமே ஆனந்தத்தை அனுபவிக்க இயலும். இன்று மனிதன் ஆனந்தத்தை அடைவதற்கு புனித நூல்களைப் பாராயணம் செய்கிறான்; ஆனால் இப்புத்தகங்கள் அனைத்தும் ஓரளவுக்கே பயனளிக்க வல்லவை. ஒருவர் சாஸ்திரங்களைக் கற்பதால் எல்லையற்ற ஆனந்தத்தைப் பெற முடியாது. ஒருவர் எல்லையற்ற ஆனந்தத்தை அனுபவிப்பதற்கு 'எல்லையற்ற புத்தகத்தைப்' படித்தாக வேண்டும். இவ்வுலகமே ஒரு எல்லையற்ற புத்தகம் தான். இவ்வுலகத்திடமிருந்து கற்றுக்கொள்வதற்கு எவ்வளவோ இருக்கிறது. உங்களுடைய நண்பர்கள் யார்? உங்கள் வகுப்புத்தோழர்களோ அல்லது உங்களுடன் தங்குபவர்களோ இல்லை. இறைவன் மட்டுமே உங்களுடைய உண்மையான சாஸ்வதமான நண்பனாவான். இந்த நண்பனின் உதவியால் மட்டுமே இவ்வுலகமெனும் எல்லையற்ற புத்தகத்தைப் படிக்க இயலும். (தெய்வீக அருளுரை, மே 30, 1999)