ஒருபோதும் செல்வத்தை நம் வாழ்வின் மிக முக்கியமான விஷயமாகக் கருதாமல் தர்மத்தை மிகவும் முக்கியமானதாகக் கருத வேண்டும். அதன் மூலம் நாம் இறைவனின் அருளைப் பெற வேண்டும். உங்கள் அத்தியாவசியத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யுமளவிற்கு பணம் இருந்தால் போதுமானது. மீதமுள்ள பணத்தை தான தர்மங்களுக்கும், பிற நல்ல காரியங்களுக்கும் பயன்படுத்த வேண்டும். இன்று, மாணவர்கள் மத்தியில் அதிகமாக பணம் புழங்குவதனால் அவர்கள் கெட்டுப்போகும் சூழ்நிலைகள் பலவற்றை நாம் காண்கிறோம். ஆரம்பத்தில், குறைந்த பணத்துடன் இருப்பது கடினமாகத் தோன்றலாம்; ஆனால் அவர்கள் பண ஆசையைக் கட்டுப்படுத்த முடிந்தால், எதிர்காலத்தில் அவர்கள் மிக மகிழ்ச்சியாகவும் நிம்மதியாகவும் இருப்பார்கள். இன்று, மாணவர்களுக்கு பத்து ரூபாய் மட்டுமே தேவைப்படும்போது, இருபது ரூபாய் கேட்பதற்குத் தங்களைத் தயார்படுத்திக் கொள்கிறார்கள். மகன் இருபது ரூபாய் கேட்டால், பெற்றோர்கள் பத்து ரூபாய் மட்டுமே கொடுக்க வேண்டும். இது மிகவும் அத்தியாவசியமானதாகும். அந்த சமயத்தில் வேண்டுமானால் அவனுக்கு சற்று கஷ்டமாக இருக்கலாம், ஆனால் எதிர்காலத்தில் நன்றாக இருப்பான். அவனுக்கு நிஜமாகவே பத்து ரூபாய் மட்டுமே தேவைப்படும்போது இருபது ரூபாய் கொடுத்தால், பத்து ரூபாயை தான் பயன்படுத்திக்கொண்டு, மீதமுள்ள பத்து ரூபாயை நண்பர்களுடன் சேர்ந்து தீய வழிகளில் செலவு செய்து, தகாத செயல்களில் இறங்கி விடுவான். (பிருந்தாவனில் கோடை மழை, 1973, அத்தியாயம்-17)