தன்னிடம் உள்ளதைக் கொண்டு திருப்தி அடைந்து, இல்லாதவைக்காக கவலைப்படாமல், முடிந்த அளவு ஆசைகளையும், விருப்பு வெறுப்புகளையும் அதிகரித்துக் கொள்ளாமல் அவற்றை நிர்மூலமாக்க முயலுங்கள்; நற்குணங்களான பக்தி, ஞானம், சத்யம், தர்மம், ப்ரேமை மற்றும் ஸஹனமெனும் பொறுமை ஆகியவற்றுடன் நட்பை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள். வளர்த்துக் கொள்வதோடு அவற்றை நடைமுறையில் முறையாக அனுசரியுங்கள். அதுவே மனிதனின் உண்மையான கடமையும், மனிதப் பிறவியின் நோக்கமுமாகும். மேற்கூறப்பட்ட நான்கு குணங்களையும் ஒவ்வொருவரும் கடைப்பிடிப்பார்களேயானால், ஒருவருக்கொருவர் வெறுப்பு, பொறாமை இல்லாமல், சுயநலம் கட்டுப்படுத்தப்பட்டு, பிறரின் நலன்களை மதித்து, உலக சாந்தியை நிலைநாட்ட முடியும். அவ்வாறு இல்லாமல், உங்களுக்கே சாந்தியை அனுபவிக்கும் அவகாசம் இல்லையென்றால், உலகிற்கு நீங்கள் சாந்தியை எவ்வாறு அளிக்க முடியும்? உலக சாந்தியைக் கோருபவர்கள், முதலில் தமக்கு தாமே சாந்தியை அனுபவிக்கும் பாதையைத் தெரிந்து கொண்டு, அந்தப் பாதையின் மூலம் உலகிற்கு சாந்தியை அளிக்க முடியும், அதை மேம்படுத்த முடியும். (பிரசாந்தி வாஹினி, அத்தியாயம்-15)