கைக்கு எட்டாமல் சென்றுக்கொண்டே இருக்கும் சாந்தி, சந்தோஷங்களுக்காகத் தேடி அலைந்து, அதன் விளைவாக ஏமாற்றம் மற்றும் நோய் எனும் மூடுபனியால் மறைக்கப்பட்ட உலகிற்கு, தெய்வமே முன்னேற்றப் பாதைக்கு வழிகாட்டும் கலங்கரை விளக்கமாகும். மனிதன் தன் மரபுரிமையாகப் பெற்றுள்ள இந்த உலகம் எனும் கர்மபூமி ஓர் விசாலமான தொழிற்சாலை; இதில் மனிதன் மனிதத்துவத்தில் இருந்து தெய்வத்துவத்திற்கு உயர்கிறான்; அத்தகைய நல்மாற்றத்திற்கு தன்னுடைய ஆற்றலையும், திறனையும் விடாமுயற்சியுடன் பயன்படுத்தினால் மட்டுமே இது சாத்தியமாகும். மனிதன் தன் வாழ்வின் ஒவ்வொரு கணமும் கர்மாவில் ஈடுபட்டே ஆக வேண்டும்; இந்தப் பொறுப்பை அவன் தவிர்க்க முடியாது. செயல்பாடு, உழைப்பு, கர்மா ஆகியவற்றைப் பொறுத்தே அவனுடைய வாழ்க்கை இருக்கிறது. கர்மா என்பது நல்லதோ-கெட்டதோ, பெரியதோ-சிறியதோ, வலியதோ-அற்பமானதோ ஆன விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது. எனவே, தீமையையும் துன்பத்தையும் தவிர்க்க மனிதன் சரியான பாதையில் செல்ல வேண்டும். இது அவன் தனக்கே ஆற்றிக்கொள்ள வேண்டிய கடமையாகும். மனிதர்களிடையே, உடல்வலிமை, நிதி நிலைமை அல்லது புத்திகூர்மையில் வித்தியாசங்கள் இருக்கலாம், ஆனால் இறைவனின் பார்வையில் அனைவரும் சமமே; இறைவனுடன் ஐக்கியமாகும் குறிக்கோளை அடைவதற்கான உரிமையும் திறமையும் அனைவருக்கும் இருக்கிறது. (தெய்வீக அருளுரை, பிப்ரவரி 03, 1972)