வெறுமனே உண்ணவும், செரிக்கவும், சுற்றித் திரியவும், தூங்கவும் வாழ்க்கை தரப்படவில்லை; ஆனால், நம்முள்ளும் நம்மைச் சுற்றியுள்ளவை அனைத்திலும், நமது புலன்களுக்கு அப்பாற்பட்ட அனைத்துப் பொருள்களிலும் உறையும் தெய்வீகத்தை உணரவேண்டும் என்ற உயர்ந்த நோக்கத்திற்காகவே தரப்பட்டுள்ளது! இவ்வாறான வாழ்க்கையை வீணான ஆசைகளில், வெறும் புலன் இன்பங்களில் வீணாக்குவது ஓர் அறிவுள்ள மனிதனின் அடையாளம் அல்ல. ஏழை எளியோர், நோயுற்றோர், ஊனமுற்றோர், துன்புற்றோர், ஒடுக்கப்பட்டோர் ஆகியோருக்கு சேவை செய்வதன் மூலம் இறைவனுடைய அருளுக்குப் பாத்திரமாகுங்கள். பிறரை எள்ளிநகையாடாதீர்கள்; மற்றவர்களை அவமதிப்பதிலோ அல்லது அவர்களை இழிவுபடுத்தும் வதந்திகளைப் பரப்புவதிலோ மகிழ்ச்சி கொள்ளாதீர்கள். மற்றவர்களின் உணர்வுகளைப் புண்படுத்துவதை விட கொடிய பாவம் வேறு இல்லை. பாவத்திற்கு அஞ்சுதல், பகவானிடம் பக்தி ஆகிய இரண்டு குணங்களை மனிதன் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். இறைவன் மீது பக்தியை வளர்த்துக்கொள்ள நல்லவர்களுடன் பழகுங்கள், அதிகாலைப் பொழுதில் நாமஸ்மரணையில் ஈடுபடுங்கள், இறைநாமத்தைப் பாடிக்கொண்டு நகர சங்கீர்த்தனம் செல்வோருடன் சேர்ந்து நீங்களும் பாடி உங்களுள் பொங்கியெழும் ஆனந்தப் பரவசத்துடன் வீதிகளைச் சுற்றி வாருங்கள். (தெய்வீக அருளுரை, ஜனவரி 28, 1975)