ஒவ்வொரு மதமும் இறைவனை அவை நிர்ணயித்த வரம்புகளுக்குள் விவரித்துவிட்டு, பின்னர் அவனை அறிந்துகொண்டு விட்டதாகக் கூறிக்கொள்கிறது. யானையின் ஏதோ ஒரு அங்கத்தை மட்டும் தடவிப் பார்த்துவிட்டு, முழு விலங்கையும் புரிந்துகொள்ள முடியாததால், அது ஒரு தூண், விசிறி, கயிறு, சுவர் போன்றது என்று சொல்லிய ஏழு பார்வையற்றவர்களைப் போல, மதங்களும் ஒரு பகுதியைப் பற்றி மட்டுமே பேசி, தங்களுடைய கண்ணோட்டம் தான் முழுமையானது, பூரணமானது என சாதிக்கின்றன. எல்லா நாம ரூபங்களும், குணங்களும், தத்துவங்களும் இறைவனே என்பதை ஒவ்வொரு மதமும் மறந்து விடுகிறது. மனிதகுல மதமே அனைத்து நிறைவற்ற மதங்களின் சாரமாகும்; ஏனெனில் இருப்பது ஒரே ஒரு மதம் தான், அதுவே ‘ப்ரேமை மதம்’. உண்மையைத் தேடிய அந்தப் பார்வையற்றவர்களுக்கு, வெவ்வேறாகவும், தனிப்பட்டவையாகவும் புலப்பட்ட யானையின் பல்வேறு அங்கங்களும் ஒரே இரத்த ஓட்டத்தினால் தான் போஷிக்கப்பட்டு இயக்கப்படுகின்றன; அதேபோல, தங்களை வெவ்வேறாகவும் தனித்துவமாகவும் கருதும் பல்வேறு மதங்கள் மற்றும் நம்பிக்கைகள் எல்லாம் ஒரே ப்ரேம ப்ரவாகத்தால்தான் பேணப்படுகின்றன. (தெய்வீக அருளுரை, ஜூன் 19, 1974)