நாம் எத்தகைய மனோபாவத்துடன் காணிக்கையை செலுத்துகிறோம், எந்த உணர்வுடன் அர்ப்பணிக்கின்றோம் என்பதையே இறைவன் பொருட்படுத்துகிறான்; அதன் எண்ணிக்கையாலோ, விலைமதிப்பாலோ அவன் மனம் இளகுவதில்லை. திரௌபதி, தான் சமைத்த பாத்திரத்தில் ஒட்டிக் கொண்டிருந்த மிகச்சிறிய கீரையை பகவானுக்கு அளித்தாள்; அவர் அதை உண்டு தன் வயிறு நிறைந்துவிட்டதாகவும், பசி அனைத்தும் தீர்ந்துவிட்டதாகவும் கூறினார். ருக்மிணி, தராசில் ஒரே ஒரு துளசிதளத்தை மட்டுமே வைத்தாள், ஆனால் அவள் அதை தன் பக்தியால் நிறைத்திருந்ததால் அது கிருஷ்ணரின் எடைக்கு எடை ஆகிவிட்டது. குசேலர் சிறிதளவு அவலையே பகவானுக்கு எடுத்துச் சென்றார்; அதை ருசித்து உண்ட பகவான், பக்தி நிறைந்த அந்த அர்ப்பணிப்பால் மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைந்தார். கறைபடிந்து அழுக்காக இருந்தாலும், ரிசர்வ் வங்கியின் முத்திரை பதித்த நூறு ரூபாய் நோட்டின் மதிப்புக்கு அதே அளவுள்ள மற்றொரு வெண்மையான, தடித்த, சுத்தமான காகிதத் துண்டு ஈடாகாது. அதைப் போன்று, பக்தியின் முத்திரை கொண்ட அவல் விலைமதிப்பற்றதாகி விடுகிறது. ஆகவே வாழ்க்கை எனும் மரத்தில் விளைந்த ப்ரேமை எனும் கனியை இறைவனுக்கு அர்ப்பணம் செய்யுங்கள். (தெய்வீக அருளுரை, செப்டம்பர் 02, 1963)