மனமே ஒரு மனிதனை உருவாக்கவோ உருக்குலையவோ செய்கிறது. மனம் உலக விஷயங்களில் மூழ்கினால், அது பந்தத்திற்கு வழிவகுக்கிறது; உலகை தாற்காலிகமானது என்று கருதினால், பின்னர் அந்த பற்றற்ற உணர்வால் அது சுதந்திரமாகவும், இலகுவாகவும் ஆகிவிடுகிறது. சிறந்ததாகவோ அல்லது மோசமாகவோ மாற்றமடையக்கூடிய பொருட்களின் மீது பற்றின்றி இருக்க மனதிற்குப் பயிற்சி அளியுங்கள். உலகப் புகழ் மற்றும் செல்வங்கள் எனும் அற்பப் பொருட்களை அதன் முன் வைக்காதீர்கள்; உங்களுள் இருக்கும் நிலையான ஆனந்த ஊற்றுகளை நோக்கி அதை ஈர்க்கச் செய்யுங்கள். அது பெரும் பலன்களைத் தரும். மனமே பின்னர் குருவாக ஆகிவிடும்; ஏனெனில், ஒருமுறை அது ஸ்ரவணம், மனனம், நிதித்யாஸனம் ஆகியவற்றின் இனிமையைச் சுவைத்துவிட்டால், உங்களை அது மேன்மேலும் நல்வழி நடத்தும். குயவன் செய்த சிலையில் பக்தன் காணும் தெய்வீகத்தை நிறைப்பது மனமே; புனிதத்தின் நறுமணத்தால் இறை சந்நிதியை நிறைப்பதும் மனமே. (தெய்வீக அருளுரை, மார்ச் 24, 1958)