இறைவன் எங்கோ தொலைதூரத்தில் வசிக்கவில்லை. அவன் ஹிருதயவாசி (உங்கள் இதயத்தில் வசிப்பவன்). கிருஷ்ணரை தனது இதயத்தில் உறைபவனே என்று திரௌபதி அழைத்த அக்கணமே அவர் விரைந்து வந்தார். ஒருமுறை நாரதர் விஷ்ணுவிடம், இறைவன் உடனடியாகத் தோன்றுவதற்கு தான் பிரார்த்தனை செய்ய வேண்டிய இடம் எது என்று கேட்டார். அதற்கு பகவான் “என் பக்தர்கள் எங்கெல்லாம் என் புகழ் பாடுகிறார்களோ, அங்கே நான் இருக்கிறேன்” என்று கூறினார். இறைவன் நம்முடைய இதயங்களில் குடிகொண்டுள்ளான். அவற்றை பரிசுத்தமாகவும், புனிதமாகவும் வைத்திருக்க வேண்டும்; பின்னர் ஆனந்தத்தால் நிரம்பிய சொர்க்கமாக இதயம் மாறிவிடுகிறது. சொர்க்கமும் நரகமும் வேறெங்கோ இல்லை. நீங்கள் ஆனந்தமாக இருக்கும்போது அதுவே சொர்க்கம். நீங்கள் துன்பப்படும்போது, ​​அதுவே நரகம். நீங்கள் ஆனந்தத்தை அனுபவிக்க விரும்பினால், உங்கள் மனதை இறைசிந்தனைகளால் நிரப்புங்கள். இறைவன் இருக்கும் இடத்தில் பேரானந்தம் இருக்கும். இந்த தெய்வீக பேரானந்தம் பலவிதமாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் அவை அனைத்தும் ஒன்றுதான். அதுபோலவே, சந்தர்ப்ப சூழ்நிலை மற்றும் ஏற்கும் பாத்திரத்திற்கு ஏற்ப இறைவன் வெவ்வேறு திருநாமங்களால் அழைக்கப்படுகிறான். பல்வேறு நாமங்களால் வணங்கப்படும் பரமாத்மா ஒருவரே. (தெய்வீக அருளுரை, மார்ச் 17, 1991)