சாந்தியே தலைசிறந்த பொக்கிஷம், அது இல்லாமல் அதிகாரம், பதவி, புகழ் மற்றும் செல்வம் அனைத்தும் வறண்டதாகவும், சுமையானதாகவும் இருக்கும். தியாகராஜர், சாந்தி இல்லையேல் சௌக்கியம் இல்லை என்று பாடினார். இந்த சாந்தியைப் பெறுவதற்கும், அதில் அசைக்க முடியாதபடி நிலைகொண்டிருப்பதற்கும், மனிதன் அப்யாசத்தையும் (நிலையான பயிற்சியையும்), வைராக்யத்தையும் (முழுமையான பற்றின்மை) வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். பிறப்பிலிருந்து இறப்புவரை மனிதன் பழக்கவழக்கங்களுக்கு அடிமையாக இருக்கிறான். ஒருவர் இவற்றை ஆராய்ந்து, புறநிலை ஆனந்தத்தை விட அகநிலை ஆனந்தத்திற்கு இட்டுச் செல்பவற்றை அதிகமாக சார்ந்திருக்க வேண்டும். அகநிலை ஆனந்தத்தை, வீட்டில் நல்லிணக்கம், குடும்பம் மற்றும் சமூகத்தின் உறுப்பினர்களிடையே பரஸ்பர ஒத்துழைப்பு, பிறருக்கு ஆற்றும் சேவைகள், தான் வாழும் சமூகத்தின் நலன் மற்றும் செழிப்பில் அக்கறை ஆகியவற்றால் பெறலாம். (தெய்வீக அருளுரை, ஏப்ரல் 20, 1975)