பகவத்கீதையில், தன் இறுதி மூச்சை ப்ரணவத்தால் (ஓம்) நிறைத்து இறக்கும் மனிதன் கண்டிப்பாக மோக்ஷம் அடைவான் என்று பகவான் உறுதி அளித்துள்ளார். ‘ஓம்’ எனும் ப்ரணவ மந்திரத்தை வெறுமனே நினைவு கூறுவதால் மட்டும் பயனில்லை. மனம் ஒரு ஆசையிலிருந்து மற்றொன்றிற்குத் தாவிக்கொண்டும், உலகை விட்டுப் போகும் தருணம் நெருங்கிவிட்டதே என்று ஒப்பாரி வைத்துக் கொண்டும், வரப்போவதை எண்ணி நடுங்கிக்கொண்டும் இருந்தால், ஓம்கார நாதம் உதவி செய்யாது. இப்படிப்பட்ட ஒருவருக்கு நாதம் எவ்வாறு உதவ முடியும்? இறக்கும் தருவாயில் மனதிற்கு முன் ‘ஓம்’ நிலைத்து நிற்க வேண்டும் என்றால், வாழ்நாள் முழுவதும் ஓம்காரத்தின் மஹிமையை உணர்ந்திருக்க வேண்டும். சிலர், ப்ரணவத்தை உச்சரிக்கும் உரிமையை பெண்களுக்குத் தர மறுக்கிறார்கள். இது வெறும் பாரபட்சமே; வேதங்களில் இவ்வாறு கூறப்படவில்லை. தலைசிறந்த தர்க்க சாஸ்த்ர பண்டிதையான கார்கி, ஜனகரின் அரசவையில் நிரூபித்ததைப் போல, பெண்களுக்கு ப்ரம்மவித்யயைப் (யாக்ஞவல்க்யர் தன் மனைவி மைத்ரேயிக்கு போதித்தார்) பெறும் உரிமை இருக்கும்போது, ப்ரணவத்தை அவர்களிடமிருந்து யாரால் விலக்கி வைக்க முடியும்? (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர் 23, 1966)