தொலைக்காட்சி அல்லது வீடியோவில் புனிதமற்றவையைப் பார்ப்பதற்குப் பதிலாக இறைவனைக் காணுமாறு உங்களுடைய கண்களுக்குக் கூறுங்கள். வெட்டி வம்புப் பேச்சுக்களைக் கேட்பதற்குப் பதிலாக, இறைவனையுடைய கதைகளைக் கேட்பதற்கு உங்களுடைய காதுகளுக்கு கற்றுக் கொடுங்கள்: "ஓ காதுகளே! வெட்டி வம்புப் பேச்சுக்களையும், மற்றவர்களைப் பற்றிய கதைகளையும் கேட்பதில் ஆர்வமாக நீங்கள் இருக்கிறீர்கள்; ஆனால் இறைவனுடைய அற்புதமான கதைகளை சொல்லும்போது, நீங்கள் மிகக் குறைந்த கவனம் செலுத்துகிறீர்களே" என்று. சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள், புனிதமற்றவையைக் கேட்பதால் உங்களுக்கு என்ன பயன் கிடைத்திருக்கிறது? உண்மையில், இம்முறையால் நீங்கள் உங்களுடைய இதயத்தை மாசடையச் செய்து கொண்டிருக்கிறீர்கள். நீங்கள் காண்பவை கேட்பவை அனைத்தும் உங்கள் இதயத்தில் பதிந்து விடுகின்றன. உங்கள் இதயம் மாசடைந்தவுடன், உங்களுடைய வாழ்க்கையே அர்த்தமற்றதாகி விடுகிறது. மனித இதயம் ஒரு பேனாவைப் போன்றது. நீங்கள் எழுதும் வார்த்தைகளின் வண்ணமும், பேனாவில் இருக்கும் மையின் வண்ணமும் ஒன்றாகவே இருக்கும். அதைப் போலவே, நீங்கள் உங்களுடைய இதயத்தை ப்ரேமையால் நிரப்பிக் கொள்ளும்போது, நீங்கள் சிந்திப்பது, சொல்வது மற்றும் செய்வது அனைத்தும் ப்ரேமையில் தோய்ந்திருக்கும்! நீங்கள் உங்களுடைய இதயத்தை ப்ரேமையால் நிரப்பிக் கொண்டு, புனிதமான வாழ்க்கை நடத்த வேண்டும் என்று இறைவன் எதிர்பார்க்கிறான். (தெய்வீக அருளுரை, ஆகஸ்ட் 22, 2000)