மனஅமைதியை நாடும் சாதகர்கள், அவர்கள் பராமரிக்க வேண்டிய சுமையைக் குறைக்க வேண்டும்; சுமை எவ்வளவு அதிகமோ, தொந்தரவும் அவ்வளவு அதிகமே. மரக்கட்டைகள் அடைத்து வைக்கப்பட்டுள்ள ஒரு வீடு இருட்டாக, தூசிபடிந்து, தூயகாற்று புகமுடியாமல் அடைசலாகவும், மூச்சைத் திணற வைப்பதாகவும் இருக்கும். மனித உடலும் கூட ஒரு வீடு போன்றதே; அதை வினோதமான பொருட்கள், அற்பப்பொருட்கள், குப்பை மற்றும் தேவைக்கு அதிகமான சாமான்கள் ஆகியவற்றால் அடைத்து வைக்க அனுமதிக்காதீர்கள். புனிதத்துவத்தின் தென்றல் தன் இஷ்டப்படி அதனுள் வீசட்டும்; அறியாமை எனும் குருட்டுத்தனத்தால் அது சிதைக்கப்படாது இருக்கட்டும். வாழ்க்கை என்பது மாற்றம் எனும் கடலின் மேல் அமைந்த பாலமாகும். அதில் ஏறி கடந்து செல்லுங்கள்; அதன் மீது வீட்டைக் கட்டாதீர்கள். உங்கள் இதயம் எனும் கோயிலில் பிரசாந்தி கொடியை ஏற்றுங்கள். அது பரிந்துரைக்கும் போதனையைப் பின்பற்றுங்கள் – அதாவது மனிதனுள் உள்ள இயல்பான ஆனந்தத்தை வேரறுக்கும் ஆறு எதிரிகளை அடக்கி, மனக்கிளர்ச்சிகள் அடங்கிய யோக நிலைக்கு உயர்ந்து, உள்ளுறையும் தெய்வீகத்தின் (ஆத்மா) ஒளி எல்லாவற்றையும் எப்போதும் அரவணைத்துப் பிரகாசிக்க அனுமதியுங்கள். (தெய்வீக அருளுரை, அக்டோபர் 12, 1969)