உண்மையான பக்தி என்றால் என்ன என்பதைக் கற்றுக் கொள்வதற்காகவே கோபிகைகளிடம் தன்னை கிருஷ்ணர் அனுப்பினார் என்பதை உணர்ந்தவுடன், உத்தவரது இதயம் உருகியது. கிருஷ்ணரிடம் கோபிகைகள் கொண்டிருந்த ஒருமுனைப்பான, மாசற்ற பக்தியின் மூலம், உண்மையான பக்தியின் உள்ளுறையும் சத்தியத்தை, சாஸ்திர வல்லுனர்களும் கூட கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்பதை எடுத்துக்காட்டுவதற்கே கிருஷ்ணர் அந்த நாடகத்தை ஆடினார் என்பதை உத்தவர் உணர்ந்தார். இறைவன்பால் கொள்ளும் ப்ரேமையே பாதையும், இலக்கும் ஆகும். கோபிகைகள் வெளிப்படுத்திய ரகசியம் இதுவே. வறண்ட பூமியில் ப்ரேமை வெள்ளமாகப் பாய்ந்து, உலகையே ப்ரேமையால் நிரப்பிய கிருஷ்ணரின் வேணுகானத்தில், அவர்கள் ப்ரேமையையே எல்லாவற்றிலும் கண்டார்கள். தெய்வம் ஒவ்வொருவருள்ளும் உறைகிறது. ஆனால், அதை உணருவதற்கு ஒரே ஒரு வழிதான் உள்ளது. அது இறைவன்பால் ஆழ்ந்த ப்ரேமையை வளர்த்துக் கொள்வதாகும். என்று ஒருவர் இறைவன்பால் அப்படிப்பட்ட ப்ரேமையை வளர்த்துக் கொள்ளப் பாடுபடுகிறாரோ, அந்த நாளே கிருஷ்ணரின் பிறந்த நாளாகும். கிருஷ்ணர் ஒவ்வொரு கோகுலாஷ்டமியன்றும் பிறக்கவில்லை. எப்போது நாம் நம்முடைய பந்தங்களை வெல்வதற்கான ஒரு வழியாக தெய்வீக ப்ரேமையை வளர்த்துக் கொள்ள முயற்சி செய்கிறோமோ, அன்றுதான் கிருஷ்ணர் நம்முள் பிறக்கிறார். (தெய்வீக அருளுரை, ஆகஸ்ட் 31, 1983)