முதலில் மனதின் சஞ்சலங்களிலிருந்து மனிதன் தன்னைத்தானே விடுவித்துக் கொள்ள வேண்டும். நோயிலிருந்து விடுதலை பெறுவது ஒருவகையான சுதந்திரம். பலவிதமான பிரச்சனைகளால் மனிதன் மனநிம்மதியை இழக்கிறான். இந்நிலையிலிருந்து விடுபட்டு மனநிம்மதியைப் பெறுவது மற்றொரு விதமான விடுதலையாகும் (முக்தி). உணவை உண்டு பசிக் கொடுமையிலிருந்து விடுபடுவது இன்னொரு விடுதலை. அன்றாட வாழ்க்கையின் சோதனைகள் மற்றும் துன்பங்களிலிருந்து விடுபடுவது விடுதலையின் மற்றொரு அம்சமே. இத்தனை விதமான விடுதலையையும் ஒருவர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் போதே பெற்றாக வேண்டும். மோக்ஷம் என்பது இறப்புக்குப் பின் பெறவேண்டிய ஒரு நிலை என்று கற்பனை செய்து கொள்வது தவறு. இன்று நாம் பெறவேண்டிய பலவிதமான விடுதலைகள் உடலுக்குச் சம்பந்தப்பட்டவை. ஒருவர் உடல் மீது பற்று கொண்டிருக்கும் வரை இந்தப் பிரச்சனைகள் இருந்து கொண்டு தான் இருக்கும். இவை அனைத்தும் மனிதனுள் இருக்கும் "எதிர்மறை" எண்ணங்களினால் எழுகின்றன. மனிதன் நாட வேண்டிய விடுதலை மனநிம்மதியே. மனநிம்மதி கிடைத்து விட்டால், மற்றவை அனைத்தையும் எளிதாகப் பெற்று விட முடியும். மனநிம்மதியை எப்படி அனுபவிப்பது? தெய்வீகமான வாழ்க்கையை வாழ்வதன் மூலமாகத்தான்! (தெய்வீக அருளுரை, பிப்ரவரி 25, 1998)