ஸ்ரீராமர் சீதையுடன் காட்டிற்குச் சென்றிருந்த போது, ஒருநாள் அவர் சீதையிடம், "பூஜாதா! இவ்வுலகில் ஒருவரது தாய் தந்தையரை விட மிகவும் போற்றப்பட வேண்டிய தெய்வங்கள் வேறு எதுவும் இல்லை. எப்போதும் உடனிருந்து, இடையறாது கவனித்து, நம் நலனைப் பேணும் அன்பான தாயை ஒருவன் தெய்வமாகப் போற்றாமல், சூக்ஷ்மமான அன்றாட அனுபவத்திற்கு அப்பாற்பட்ட தெய்வத்தை மனிதனால் எவ்வாறு தியானிக்க முடியும்? தெய்வீகம் மனிதனின் அறிவிற்கு அப்பாற்பட்டது. இதை எவ்வாறு உணரமுடியும்? தங்களுக்கு நெருக்கமான பெற்றோர்களின் அன்பை தினமும் அனுபவித்து விட்டு, அவர்களுடைய இதயங்களைப் புரிந்துகொள்ள முடியாத மனிதர்களால், உபநிஷதங்கள் பறைசாற்றும் வாக்கிற்கும் மனதிற்கும் அப்பாற்பட்ட பரப்ரம்மத்தை எப்படிப் புரிந்து கொள்ள முடியும்? எனவே, "தாய் தந்தையரை தெய்வமாகப் போற்றவேண்டும்" என்பது வேதவாக்காகும். என்னுடைய தந்தையின் ஆணையை நிறைவேற்றுவதே எனது தலையாய கடமையாகும்" என்று கூறினார். (தெய்வீக அருளுரை ஏப்ரல் 26, 1993)