அனைவரையும் உங்களுடைய சகோதர, சகோதரிகளாகக் கருதுங்கள்; நீங்கள் உங்கள் சொத்தை அவர்களுக்கு பகிர்ந்தளிக்கத் தேவையில்லை; மாறாக, நீங்கள் யாரை சந்தித்தாலும் அவர்களுடன் இனிமையாக பேசி, அவர்களை முழு மனதுடன் நேசியுங்கள். இறைவன் ப்ரேமையின் திருவுருவம். அவன் மனிதகுலம் அனைத்தையும் அவனது ப்ரேமையினால் காத்து இரக்ஷிக்கிறான். உங்களுள் ப்ரேமை ஒன்று மட்டும் இருந்தால், அதுவே போதுமானது. அப்போது நீங்கள் அனைவருமே அன்பினால் இணைந்து விடுவீர்கள். உங்கள் வார்த்தையாலோ நடத்தையாலோ சகமனிதர்களிடையே இடைவெளியை உண்டாக்காதீர்கள். உங்களுடைய ப்ரேமையின் மூலம் ஒவ்வொருவரையும் உங்களருகில் அரவணைத்துக் கொள்ளுங்கள். பின்னர் நீங்கள் அனைவரும் இறைவனின் அருகாமையைப் பெறுவீர்கள். நீங்கள் பிறரை ப்ரேமையுடன் நோக்கினால், இறைவனும் கூட உங்களை ப்ரேமையுடன் நோக்குவான். எப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில் நீங்கள் இருந்தாலும், கோபம், பொறாமை, போலித்தனம் அல்லது படாடோபத்தை ஒருபோதும் வெளிக்காட்டாதீர்கள். மற்றவர்களை கோபம் அல்லது வெறுப்புடன் நடத்தாதீர்கள். உங்களுடைய ப்ரேமையை அனுபவிப்பதன் மூலம் மற்றவர்களுக்குள் உள்ள ப்ரேமையும் பெருகும். மற்றவர்களை நீங்கள் ப்ரேமையுடன் நடத்தினால், அவர்களும் உங்கள் மீது ப்ரேமையைப் பொழிவார்கள். மாறாக, நீங்கள் அவர்களிடம் கோபத்தைக் காட்டினால், அவர்களும் உங்களிடம் கோபமாகவே நடந்து கொள்வார்கள்! (தெய்வீக அருளுரை, ஜனவரி 27, 2007)