கல்வி என்பதை, ஒரு காலி சாக்கு மூட்டையை நிரப்பி விட்டு, பின் அதைக் கொட்டிக் கவிழ்த்து மீண்டும் காலி செய்யும் ஒரு முறையாக எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது.கல்வியின் மூலம் நிரப்பிக் கொள்ள வேண்டியது தலையை அல்ல; அதன் மூலம் இதயத்தைத் தூய்மைப் படுத்தி, விசாலமாக்கி, பிரகாசமாக்கிக் கொள்ள வேண்டும். கல்வி என்பது வாழ்க்கைக்கே அன்றி, ஒரு வாழ்க்கை நடத்துவதற்கு பொருள் ஈட்டுவதற்காக அல்ல. இன்னும் ஆராயப்பட வேண்டிய பரந்து விரிந்த தெரியாதவற்றை அவன் தெரிந்து கொள்ள முடியவில்லையே என்ற பணிவே, கல்வி கற்றவனின் அறிகுறி ஆகும். படித்த மனிதன், அவனுக்கு சலுகைகளை விட அதிகம் பொறுப்புக்களும், உரிமைகளை விட அதிகமான கடமைகளும் இருக்கின்றன என்பதை உணர வேண்டும். அவன் தான் வாழும் சமுதாயத்திற்கும், மூதாதையர்கள் அளித்துச் சென்ற பாரம்பரியத்திற்கும் சேவை ஆற்ற வேண்டும்.அவன் அதிகாரம் செலுத்த விரும்பாது, சேவை செயவதில் மகிழ்ச்சி அடைய வேண்டும். ஏனெனில், சேவை தெய்வீகமானது சேவையே வாழ்க்கையை அர்த்தம் உள்ளதாக்குகிறது. ஒருவரது திறன்கள், புத்தி கூர்மை, வலிமை மற்றும் வளங்களை பயன்படுத்த, சேவையே மிகச் சிறந்த வழியாகும்.