சந்திரமதி அப்பழுக்கற்ற ஒரு குணவதி ஆவாள்.அவள் தனது கணவரான ஹரிச்சந்திரனை எப்போதும் பின்பற்றிச் செல்வாள். அவர்கள் துன்பங்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்த போது, அவள், ‘’ஓ அரசே! நீங்கள் மிகவும் புத்திசாலியானவரும், படித்தவரும் ஆவீர். நீங்கள் ஒரு போதும் பலவீனத்திற்கு இடம் அளித்து, நீங்கள் தேர்ந்தெடுத்த பாதையிலிருந்து வழுவிச் செல்லக் கூடாது. நாம் சத்தியம் எனும் சாகரத்தில் நீந்திக் கொண்டு இருக்கிறோம். நாம் கரையை அடையும் வரை, நமது உறுதியை விட்டு விடக் கூடாது’’ எனக் கூறி தைரியம் ஊட்டினாள். இப்படித் தான் அந்த நாட்களின் மகளிர் அவர்களது கணவர்கள் சத்தியத்தின் பாதையைப் பின்பற்றுவதற்கு ஊக்கம் அளிப்பார்கள். மிகவும் துன்பப்படும் சமயங்களில் கூட சீதாப்பிராட்டியார் கண்ணீர் வடிக்கவில்லை. அசுரர்களால் சூழப்பட்டு இருந்த போதும் கூட அவள், ஒருபோதும் அவர்களைக் கண்டு அஞ்சவில்லை. அவள் பகவான் ஸ்ரீராமரின் தியானத்தில் தனது நேரத்தைக் கழித்தார்; இப்படி அவர் ஒரு இலட்சியத்தை நிலை நாட்டினார்.தமயந்தியைப் பற்றியும் இவ்வாறே கூறலாம்.அவள் நற்குண சீலங்கள் படைத்த ஒருவராக இருந்தார்.அவளது உறுதியான மனவலிமையுடன், அவளது கணவர் அவரது ராஜ்யத்தைத் திரும்பப் பெற உதவினார்.இவ்வாறான முறையில் அந்த நாட்களின் பெண்டிர், தங்களது அப்பழுக்கற்ற குணநலன் மற்றும் இலட்சியத் தாய்மையின் மூலம் தங்களுக்கென்றே ஒரு பெயரை நிலை நாட்டினார்கள். இன்றைய பெண்கள், அவர்களை முன்னுதாரணங்களாகக் கொள்ள வேண்டும்.