மனித குலத்திற்கு தெய்வீக ப்ரேமையின் சத்தியத்தைப் போதிப்பதற்காக ப்ரேமையே பூமியில் மனித உருவத்தில் அவதாரமாக வருகிறது. மனிதகுலத்திற்கு தர்மம், நீதி மற்றும் சத்தியத்தை போதிப்பதற்காக இறைவன் பூமியில் இற(ர)ங்கி வருகிறான் என்று வேதங்கள்,பறைசாற்றுகின்றன. ‘’ தர்ம ஸம்ஸ்தாபனார்த்தாய ஸம்பவாமி யுகே யுகே ‘’(தர்மத்தை நிலை நாட்டுவதற்காக நான் ஒவ்வொரு யுகத்திலும் அவதாரம் எடுத்து வருகிறேன் )- இதுவே ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையில் பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் அறிவிப்பாகும். ஒருமுறை மனிதர்கள் ப்ரேமையால் நிரம்பி இருந்தார்களேயானால், அனைத்து தர்மமும், அனைத்து நீதியும், அனைத்து சத்தியமும் அவர்களுள் நிலை பெற்று விடும். ப்ரேமை இன்றி, தர்மம் ஒரு வெறும் இயந்திரமயமான சடங்கே. ப்ரேமை இன்றி, எப்படிப் பட்ட ஒரு தர்மம் இருக்க முடியும்? எப்படிப் பட்ட ஒரு நீதி இருக்க முடியும்? அது ஒரு ஜீவனற்ற சவமே.ப்ரேமையே வாழ்க்கை.ப்ரேமை இன்றி எந்த மனிதனும் ஒரு கணம் கூட இருக்க முடியாது. எனவே, ப்ரேமையே பரமாத்மாவின் ஸ்வரூபம். ப்ரேம தத்துவத்தைப் போதிப்பதற்காகவே ஸ்ரீகிருஷ்ண அவதாரமும் மற்றும் வேறு பல தெய்வீக அவதாரங்களும் பூமியில் அவதரித்தார்கள்.