ஒரு கோடீஸ்வரர் தன் கண்களில் கண்ணீர் மல்க வருமான வரியைக் கட்டுகிறார்; ஒரு தலைமை ஆசிரியர், அவர் வேறு இடத்திற்கு மாற்றம் செய்யப் படும் போது,தனது பள்ளியின் மேஜை, நாற்காலிகள் மற்றும் பரிசோதனைக் கூடக் கருவிகள் ஆகியவற்றை சந்தோஷமாக விட்டுக் கொடுத்து விட்டுப் போகிறார். ஏன்? ஏனென்றால், அந்தத் தலைமை ஆசிரியருக்கு, தான் ஒரு பொறுப்பாளர் மட்டுமே, அவற்றின் எஜமானர் அல்ல என்பது தெரியும். அவருக்கு, அந்தப் பொருட்களின் மீது எந்தப் பற்றுதலும் இல்லை; அவை அரசாங்கத்திற்குச் சொந்தமானவை என்பதை அவர் அறிவார். அதைப் போலவே, உங்களது குடும்பம், வீடு, சொத்து, கார் போன்றவை எல்லாம் இறைவனது சொத்தே என்றும், நீங்கள் அவற்றின் அறங்காப்பாளர் மட்டுமே என்றும் கருதுங்கள்; ஒரு கண நேரத்தில் எந்த வித முணுமுணுப்பும் இல்லாமல் அவற்றை விட்டுக் கொடுப்பதற்குத் தயாராக இருங்கள். நிரந்தரமான சாந்தி மற்றும் சந்தோஷத்தை நீங்கள் நாடுவதாக இருந்தால்,புலன் நாடும் பொருட்களின் உங்கள் தேடுதலை நீங்கள் விட்டு விட வேண்டும். பொருட்களாலான செல்வம், அதனுடன் சந்தோஷத்தை மட்டும் அல்ல துக்கத்தையும் கூடவே கொண்டு வருகிறது. செல்வங்களைக் குவிப்பது, விருப்பங்களைப் பெருக்கிக் கொண்டே செல்வது- இவை சந்தோஷம் மற்றும் துக்கம் என்ற இரண்டும் மாறி மாறி வருவதற்கு இட்டுச் செல்கின்றன. சந்தோஷம் மற்றும் துக்கத்திற்கு பற்றுதலே மூல காரணம்; பற்றின்மையே காப்பாளன். பற்றுதல் (அசக்தி), மரணம் (மாரக); பற்றின்மையே(அனாசக்தி) ஒரு காப்பாளன் (தாரக) போன்றது!