ஸ்ரீராமரின் இதயம் கருணையால் நிரம்பியது; அவரை நாடி, அவரிடம் சரணடைந்த எவருக்கும், அவர் அடைக்கலம் அளித்தார். ராவணனின் சகோதரனுக்கும் அடைக்கலம் அளித்து, அவரையும் தனது சகோதரனான லக்ஷ்மணனைப் போலவே நடத்தினார். ஸ்ரீராமர், ‘யாராவது ஒரு முறை, நான் உன்னுடையவன் என்று கூறிவிட்டால், அவர்கள் என்றைக்கும் என்னுடையவர்களே ‘’ என்று அறிவித்தார். ஸ்ரீராமர், தனது ஒவ்வொரு செயலின் மூலம் தர்மத்தை போதித்து, வாழ்ந்தார்; போதனை மற்றும் கடைப்பிடித்தல் மூலம் தர்மத்தை நிலை நாட்டினார். அவர், நல்லவர்களை (சாதுக்கள்), போஷித்துக் காத்து வந்தார். அவர், அவர்களது கஷடங்களைக் களைந்து, அவர்களைத் தன்பால் அணைத்துக் கொண்டார்;அவரது கருணையால், அவர்களது வாழ்க்கைகள் பூரணத்துவம் பெற்றன. அவர், உயர்ந்தவர், தாழ்ந்தவர் என்ற எந்த வித்தியாசங்களையும் பார்க்கவில்லை. அவர் அனைத்து சாஸ்திரங்களையும் கற்றறிந்தவர், அனைத்து வேதங்களின் அர்த்தத்தையும் அறிந்தவராவார். அவர் தனது பல்வேறு செயல்கள் மற்றும் உதாரணத்தின் மூலம், உலகை, தர்மத்தின் ஒரு ராஜ்யமாக மாற்றினார்.ப்ரேமை, சௌந்தர்யம் மற்றும் நல்லொழுக்கம் ஆகியவை அவரிலிருந்து தோன்றி,அனைவருக்கும் பரவியது. அனைத்து கிருஹஸ்தர்களுக்கும், ஸ்ரீராமர் ஒரு இலட்சிய மனிதராவார். அவரது அவதாரம் ஆன்மிகப் பண்புகளை புனருத்தாரணம் செய்வதற்காகவும், உலகை ஒழுக்கச் சீரழிவு என்ற பேராபத்திலிருந்து காப்பதற்காகவுமே ஏற்பட்டதாகும்.