ஒரு ஆன்மிக சாதகர், ஒரு சாதாரண மனிதனின் நடத்தைக்கும், ஆன்மிக சாதகனது நடத்தைக்கும் உள்ள வேறுபாட்டைக் கவனிக்க வேண்டும். ஒரு சாதாரணமான மனிதனுக்கு சகிப்புத்தன்மை(சஹானா) இருப்பதில்லை, அகம்பாவம்(அஹங்கார) கொண்டவராகவும், உலகியலான (ஜகத்) ஆசைகளைக் கொண்டவராகவும், அவற்றின் மூலம் ஒரு திருப்தியான வாழ்க்கை வாழ முயல்பவராகவும் இருப்பார். கடல் (சாகர) அலைகளைப் போல இடையறாது இறைவனது சிந்தனையில் (ஈஸ்வர- சிந்தனா) ஈடுபட்டு இருக்கும் ஆன்மிக சாதகர்கள்,சமத்துவம் என்ற செல்வத்தைக் ( தனா) குவித்துக் கொண்டும், அனைவரிடத்தும் சமமான ப்ரேமையுடனும், அனைத்தும் இறைவனுடையதே, எதுவும் அவர்களுடையதல்ல என்ற சிந்தனையால் திருப்தியுடனும் இருப்பார்கள். சாதாரண மனிதரைப் போல அல்லாது, ஆன்மிக சாதகர், துக்கம் அல்லது நஷ்டம்,கோபம் அல்லது வெறுப்பு அல்லது சுயநலம், பசி, தாகம் அல்லது சஞ்சல புத்தி ஆகியவற்றின் முன் எளிதில் தலை குனிய மாட்டார்கள். ஒவ்வொரு அற்ப விஷயத்திற்கும் சண்டையிடுவது, கோபப்படுவது, சிறிய ஆத்திர மூட்டலுக்குக் கூட துக்கமடைவது, மிகச் சிறிய பழிச்சொல்லுக்குக் கூட கோபப்படுவது, தாகம், பசி, அல்லது தூக்கமின்மை ஆகியவற்றைப் பற்றிக் கவலைப் படுவது- இவை ஒரு போதும் ஒரு உண்மையான ஆன்மிக சாதகரின் இயல்புகளாக இருக்க முடியாது !