அனைத்து முயற்சிகள், அனைத்துப் பேச்சுக்கள் மற்றும் அனைத்து சுகங்களும் சுடுகாடோடு முடிந்து விடுகின்றன. ஒவ்வொரு படியும் மனிதனை, அதற்கு அருகில் கொண்டு செல்லுகின்றனவே அன்றி, தொலைவில் அல்ல.பின்னர், வாழும்போது, இவை அனைத்தும் உண்மையானவை மற்றும் நிரந்தரமானவை என நம்பி ஏன் குதூகலம் அடைய வேண்டும் ? நீங்கள் இதைக் கேட்டிருக்கக் கூடும்; இரண்டைக் கடைப்பிடியுங்கள், இரண்டை விட்டு விடுங்கள் ! அவை யாவை? விட்டு விட வேண்டிய இரண்டு விஷயங்களின் நினைவுகள்; (1) மற்றவர்கள் உங்களுக்குச் செய்யும் தீமைகள் (2) நீங்கள் மற்றவர்களுக்கு செய்யும் நன்மைகள் . இடையறாது நீங்கள் கடைப்பிடிக்க வேண்டிய இரண்டு விஷயங்களின் மீதான நம்பிக்கை (1) மரணம் என்பது நிச்சயமும், தவிர்க்க முடியாததும் ஆகும் (2) இறைவன் இருக்கிறான்; அவன் பிரார்த்தனை மற்றும் பரிசுத்தத்திற்கு இணங்குகிறான். சாதாரணமாக, மனிதர்கள் இதற்கு நேர்மாறாக செய்கிறார்கள். பிறர் செய்த தீங்கையும், தாங்கள் பிறருக்குச் செய்த நன்மையையும் மறப்பதில்லை.; மரணத்தின் உண்மையையும், இறைவன் இருக்கிறான் என்பதையும் அவர்கள் மறந்து விடுகிறார்கள். ஒவ்வொரு செயலிலும் நீங்கள் லாபத்தை எதிர் பார்த்தால், அதனால் என்ன பயன்? வங்கியின் சேமிப்புகள், கட்டிடங்கள்,பட்டங்கள், விருதுகள் மற்றும் செல்வங்கள் என்ற அனைத்தையும் விட்டு விட்டுத் தான் போக வேண்டும். உடலிலிருந்து கடைசி மூச்சு போனவுடன், அது ஒரு துர்நாற்றம் உள்ள பொருளாகவும், கெட்ட சகுனமாகவும் ஆகி விடுகிறது; நீங்கள் கட்டி, நேசித்த அந்த வீட்டிலிருந்தே அது விலக்கி எடுத்துச் செல்லப் படுகிறது !