ஒவ்வொரு குழந்தையின் வாழ்க்கையும், பெற்றோர்களின் குணங்களால் மிகுந்த தாக்கத்திற்கு உள்ளாகின்றன.அன்னை ஜீஜாபாயின் அன்பான பரிவு, சிவாஜியை ஒரு மாவீரனாக ஆக்கியது.காந்தி, அவரது பக்தி நிறைந்த தாயான புத்லிபாயினால், ஒரு மஹாத்மா ஆனார். புத்லிபாய், உணவு அருந்துவதற்கு குயில் கூவுவதற்காகக் காத்திருப்பது என்ற ஒரு கண்டிப்பான விரதத்தை அனுசரித்து வந்தார். ஒரு நாள், அவர், உணவு அருந்தாமல், வெகு நேரம் குயில் கூவுவதற்காகக் காத்திருந்தார். இளம் வயதினரான காந்திக்கு தன் தாய் இவ்வளவு நேரம் பட்டினியாக இருப்பதைக் காணச் சகித்துக் கொள்ள முடியவில்லை. எனவே, அவர் வீட்டிலிருந்து வெளியே சென்று, ஒரு குயிலைப் போலக் கூவினார். பின்னர் அவர் உள்ளே வந்து, ‘’ அம்மா! நாங்கள் குயில் கூவுவதைக் கேட்டு விட்டோம், தயவு செய்து நீங்கள் உணவு அருந்துங்கள் ‘’ என்று கூறினார். தனது மகன் பொய் சொன்னான் என்ற துக்கத்தைத் தாங்க முடியாத அவர் காந்தியை அறைந்து, ‘’ ஒரு பொய் பேசுபவன் எனக்குப் பிறக்க நான் என்ன பாவம் செய்தேன்?’’ என்று அழுதாராம். காந்தி உடனே பச்சாதாபப் பட்டு, தன்னை மன்னிக்கும் படி வேண்டினார். அவர், தான் ஒரு போதும் பொய் பேசமாட்டேன் என ஒரு உறுதி மொழி எடுத்துக் கொண்டு, கடைசி வரை சத்தியத்திற்காகவே வாழ்ந்தார்.