இறைவனைப் பிரார்த்திக்கத் தயங்குவது என்பது வெறும் மேம்போக்குத் தனமானதே. பரீட்சைகளின் போது, ஒவ்வொரு மாணவனும், இறைவனைப் பிரார்த்திக்கிறான். விபத்துக்கள் நேரும்போது அல்லது நஷ்டம் ஏற்படும்போது அல்லது, குடும்பத்து அங்கத்தினர் வியாதியால் பீடிக்கப் படும்போது, ஒவ்வொருவரும், இறைவனைப் பிரார்த்திக்க ஓடுகிறார்கள். பின்னர், நல்ல காலங்களில், பொய்யான தற்பெருமைக்கு இடம் கொடுத்து, இறைவனை ஏற்றுக் கொள்ள ஏன் மறுக்க வேண்டும்? இது வெறும் பாசாங்குத் தனமே ! படித்தவர்களின் மற்றும் ஒரு குணம் தற்பெருமையே. அவர்கள் வன்மத்தின் கிரீடத்தை அணிந்து கொண்டு அலைந்து திரிகிறார்கள். தற்பெருமை என்பது, சாத்தானிடமிருந்து இறைவனையும், அசத்தியத்திலிருந்து சத்தியத்தையும் பிரிக்கும் சுவர் போன்றதாகும். தெய்வீகம் பரிமளிக்க, இந்தத் தடையை விலக்கியே ஆக வேண்டும். அவர்களிடம் உடல் அழகு,கல்வி சாதனைகள் மற்றும் பண வசதிகள் ஆகியவை இருப்பதால், பல மாணவர்களும், இளைஞர்களும் இந்த தற்பெருமை எனும் விஷப் பூச்சியை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள். இந்த மனப்பாங்கை, ஆரம்பத்திலேயே அழித்து விடுவதில் அவர்கள் மிகவும் விழிப்புடன் இருக்க வேண்டும். தெய்வீகம் இல்லை என்றால், அனைத்தும் கொடூரமானதே. நீங்கள் அனைவரும் இறைவன் பால் நம்பிக்கை வைத்து, அவனை அறைகூவி, அச்சமின்றி அவனை பிரார்த்திக்க வேண்டும். அது உங்களைச் சூழ்ந்து கொள்ளும் கீழ்த்தரமானவற்றை விரட்டி விடும்.