ஒவ்வொருவரின் குணமும், திறனும் எவ்வளவு தனிப்பட்டதாக இருந்தாலும், நீங்கள் ஒவ்வொருவருடனும் ப்ரேமையை அபிவிருத்தி செய்து கொள்ள வேண்டும். ஒரே இரத்தம் உடல் முழுவதும் பாய்ந்தாலும், கண் நுகரமுடியாது, காது சுவைக்க முடியாது,மூக்கு காண முடியாது. எனவே, வேறுபாடுகளை மிகைப் படுத்தி, சண்டையிட்டுக் கொள்ளாதீர்கள். அடிப்படை சகோதரத்துவத்தையும், ப்ரேமையையும் வலியுறுத்துங்கள். கோப்பை தண்ணீரில் முழுவதும் கரைந்த சர்க்கரை, கண்ணுக்குத் தெரியாமல் இருந்து, ஆனால்,ஒவ்வொரு சொட்டிலும் நாக்கில் புலப்படுவது போல, இறைவனும் கண்களுக்குப் புலப்படாமல் இருந்தாலும், உள்ளுறைகிறான்; ஒருவர் மேல் இருந்தாலோ அல்லது கீழ் இருந்தாலோ, ஒவ்வொரு மனிதனராலும் அனுபவிக்கத் தக்கவனாக இருக்கிறான். இறை நாமஸ்மரணையை இடையறாது செய்து, ஒவ்வொருவரின் இதயத்தில் இருக்கும் இனிமையைச் சுவையுங்கள். அந்தத் திருநாமங்கள் எடுத்துக் காட்டும் அவனது மகிமை மற்றும் கருணையை தியானியுங்கள். பின்னர், அனைவருள்ளும் இறைவனைக் காண்பதும், அனைவருள்ளும் இருக்கும் அவனை நேசிப்பதும், அனைவருள்ளும் இருக்கும் அவனைப் போற்றுவதும், உங்களுக்கு எளிதாகி விடும்.