பக்தி மார்க்கத்தில் செல்வதற்கு ஒருவருக்கு பாண்டித்யமோ அல்லது சொத்தோ அல்லது வளமையோ அல்லது சந்நியாசிக்கு உரிய கடுமையான விரதங்களோ தேவையில்லை. வால்மீகியின் குலம் , குசேலரின் வளமை, சபரியின் பாண்டித்யம், ப்ரஹலாதனின் வயது, கஜராஐனின் நிலை, விதுரரின் அறிவாற்றல்கள் என்ன என்ற எனக்குக் கூறுங்கள் பார்ப்போம். பரிசுத்தமான ப்ரேமை – அவர்களிடமிருந்தது எல்லாம் அது மட்டுமே; அவர்களுக்குத் தேவைப் பட்டது எல்லாம் அது ஒன்றே. இறைவனது அருள் கடலைப் போன்று பரந்து விரிந்ததும், எல்லைகளற்றதும் ஆகும்.உங்களது ஆன்மீக சாதனைகள், உங்களது இறைநாமஸ்மரணை, தியானம், முறையாக நல்லொழுக்கத்தை வளர்த்துக் கொள்வது ஆகியவற்றின் மூலம், இந்த அருள் சத்தியத்தின் மேகங்களாக மாற்றப் படுகிறது.இந்த மேகம், மனித குலத்தின் மீது ப்ரேம மழையாகப் பொழிகிறது; அது ஒன்று சேர்ந்து, இறை அருளின் சாகரத்திற்குள் ஆனந்த வெள்ளமாகத் திரும்பி ஓடிக் கலந்து விடுகிறது. ப்ரேமை, மனித குலத்தை அரவணைக்கும் போது, அதை பரிவு என்று நாம் கூறுகிறோம்; இந்த குணம் இரக்கம் அல்ல; மற்றவர்கள் சந்தோஷமாக இருக்கும் போது சந்தோஷமடைந்தும், பிறர் வருந்தும் போது, தானும் துன்பமடைவதுமாக இருக்கும் அனுதாப குணமாகும்.