எது நடந்தாலும்,நல்லொழுக்கத்தின் பாதையை ஒருபோதும் கை விடாதீர்கள். ஹனுமான் சீதா மாதாவை இலங்கையின் அசோக வனத்தில் கண்டபோது, அவள், அரக்கியர்களில் சூழப்பட்டு, தன்னைச் சிறைப் பிடித்தவர்களுக்கு நடுவில், துக்கமாகவும், ஆதரவற்றும் இருப்பதைப் பார்த்தார். அவளை அவ்வாறு பார்த்ததில், அவர் பெரும் வேதனை அடைந்து, ‘’ தாயே ! உங்களது துக்கத்தை என்னால் தாங்க முடியவில்லை. உங்களை என் தோள்களில் சுமந்து கொண்டு, கடலைக் கடந்து, பகவான் ஸ்ரீராமரிடன் உங்களைத் திரும்பச் சேர்த்து விடுகிறேன் ‘’ என்று அவரிடம் கூறினார். ஆனால், சீதா மாதாவின் பதிலைப் பாருங்கள் ! தாங்க முடியாத துயரத்திலும் கூட,சிறையிலிருந்து தப்பி, தனது நாதனுடன் திரும்பச் சேர முடியும் என்ற தூண்டுதலை அவள் எதிர்த்தாள். அவள் தனது தர்மத்தைப் பற்றி ஒழுகி, ‘’ நான், எனது சொந்த விருப்பத்துடன், எனது நாதனைத் தவிர மற்ற எந்த ஆணையும், தொடக்கூடாது. நீ இப்போது என்னைச் சுமந்து சென்றால், எந்தச் செயலுக்காக ராவணன் கண்டனத்துக்கு ஆளாகிறானோ, அதே செயலை நீயும் செய்வதாக ஆகும். தனது கரங்களின் வலிமையால் என்னை கண்டிப்பாக மீட்கப் போகும், எனது பகவானுக்காகக் காத்திருக்கும் புகழை அது தடுத்து விடும்.’’ என விளக்கினார். இறுதி விளைவுகள், ஒருபோதும், அதை அடைவதற்கான வழிகளை நியாயப் படுத்த முடியாது. வழி முறைகளும், குறிக்கோளைப் போலவே அதே அளவு முக்கியமானதாகும்; இரண்டுமே சீரியவையாக இருக்க வேண்டும் !