ஒருவர், தன் மீது மட்டுமே கவனம் வைக்கும் அன்பு, நான்கு சுவர்களைத் தாண்டி வெளியில் எதிலும் ஒளி படாமல், அறைக்கு மட்டுமே வெளிச்சம் தரும் ஒரு ஒளி விளக்கைப் போன்றதாகும். அது புலன்களோடு நின்று விடுகிறது; இறைவனில் உங்களது உற்றார், உறவினரான பிறருக்கு, ஒருபோதும் அது வெளிப் படுவதில்லை. ஒருவரது குடும்பத்தினருக்கும் விரிவடையும், பரந்த, ஆழமான மற்றொரு விதமான அன்பு உள்ளது. இது, பொருட்களைத் தெளிவாக எடுத்துக் காட்டாமல், ஆனால், ஒருவர் நடப்பதற்குத் தேவையான அளவு ஒளி தரும், நிலா ஒளியைப் போன்றதாகும். அதுவும் கூட ஏற்றம், இறக்கம், அதிகமாவது, குறைவது ஆகியவற்றிற்கு உள்ளாகிறது. ஆனால் மிகவும் விரும்பத் தக்க ப்ரேமை, எப்போதும், எந்த விதமான பாகுபாடும் இன்றி, பரிசுத்தமாக்கி, புத்துயிர் ஊட்டி, பிரகாசமூட்டும் சூரிய ஒளியைப் போன்றதாகும். இந்த ப்ரேமை ஒருவரை எப்போதும், இறையார்ப்பண உணர்வோடு செயல்பட வைக்கிறது. பின்னர், அனைத்து செயல்களும், உயர்ந்தவையாகவும், புனிதமானதாகவும் ஆகி விடுகின்றன.