இறைவன் உங்களிடமிருந்து வெகு தூரத்தில் இல்லை. அவன் உங்களுள், உங்களது உள் பீடத்தில் கொலு வீற்றிருக்கிறான்.அவனை அங்கு கண்டு, அதிலிருந்து சாந்தி, சந்தோஷத்தைப் பெற முடியாததால் தான், நீங்கள் அனைவரும் துன்பப்படுகிறீர்கள்.முழங்கால் அளவு ஒரு ஓடும் நதியில் தண்ணீரில் நின்று கொண்டு, அதில் துணிகளை துவைத்துக் கொண்டிருந்த ஒரு வண்ணான், உயிர் சக்தி அளிக்கும் நீர், அவன் கைக்கு எட்டிய தூரத்தில் இருப்பதை உணராது, தாகத்தால் உயிர் நீத்தானாம்.மனிதனின் கதையும் இப்படிப் பட்டது தான்.அவன், இறைவனை வெளியில் பெரும் அவசரத்துடன் தேடி அலைந்து, ஏமாற்றம் மற்றும் கலக்கத்திற்கு ஆளாகி, மீண்டும் பிறப்பதற்காகவே உயிரை விடுகிறான். நீங்கள், இந்த உலகில் இருக்கத் தான் வேண்டும், ஆனால் அதனுடையவராக இருக்க வேண்டும் என்பதல்ல என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்.கவனம் எல்லாம், உள்ளுறையும் இறைவன் பால் நிலை கொண்டு இருக்க வேண்டும். கன்னட தேசத்தில் கரகாட்டம் என்று ஒரு பண்டிகை உண்டு. இந்தப் புனித சடங்கின் நடுநாயகனாக இருப்பவர், அவரது தலையில், ஒன்றின் மேல் ஒன்றாகப் பல குடங்களை வைத்துக் கொண்டு, ஊர்வலத்தில், அதன் சங்கீதத்திற்கு ஏற்ப ஆடிக் கொண்டு வருவார்; அவர் மற்றவர்களின் இசைக்கு ஏற்ப பாடவும், மத்தளத்தின் தாளத்திற்கு இசைந்தும் வர வேண்டும். ஆனால், எப்போதும், அவரது கவனம் முழுவதும், தனது தலையின் மீது நிலையின்றி வைக்கப் பட்டிருக்கும் குடங்களின் கோபுரத்தின் மீதே இருக்க வேண்டும். அதைப் போலவே, ஆத்ம சாக்ஷாத்காரம் எனும் குறிக்கோளில் உங்கள் கவனத்தை உங்கள் முன் வைத்துக் கொண்டு , இரைச்சல் நிறைந்ததும், வேடிக்கையானதும் ஆன வாழ்க்கை எனும் ஊர்வலத்தில், நீங்கள் பங்கேற்க வேண்டும்.