எந்த விதமான சேவைப் பணியிலும், ஏன் எந்தப் பணியிலும், விருப்பு , வெறுப்புக்கள் (ராக, த்வேஷங்கள்), முன்னேற்றத்தின் மிகப் பெரிய எதிரிகளாகும். ஒரு மனிதன் தான் தான் மற்றவர்களைக் காப்பாற்றுகிறான் என்ற மயக்கத்தில் இருந்தால், அவனது நிலை பரிதாபகரமானதே ; ஏனெனில் மற்றவர்கள் என்று எவரும் இல்லை. அனைவரும் ஒன்றே; ஒரு மனிதனின் துக்கம் அனைவரின் துக்கமே. அடிப்படைக் குறைபாடு, மனித குலத்தின் அறியாமையே. ஒருவர் மட்டும் அறிவுள்ளவராக இருந்தால், அனைத்து மனிதர்களும், ஒரே கடலின் பரப்பில் இருக்கும் அலைகளே என்பதைத் தெரிந்து கொள்வார். நிஷ்காம கர்மமே ( தன்னலமற்ற சேவையே) , குறிக்கோளாகக் கொள்ள வேண்டிய இலட்சியமாகும். ஆனால், இன்று, அனைத்தும், பலனை, அதாவது கிடைக்கும் லாபத்தைப் பொறுத்தே கணக்கிடப்படுகிறது. படிப்பதும் கூட, பெறும் பட்டத்தின் அடிப்படையில், ஒருவருக்கு கிடைக்கும் சம்பளத்திற்காக மட்டுமே. எந்த விதமான சுயநல ஆசையும் இன்றி பணியாற்றினால், லாபத்தை நாடும் குறிக்கோள் இருக்காது. லாபத்திற்கான ஆசை, பாம்பின் விஷப் பற்களைப் போன்றது; அவற்றைப் பிடுங்கி விட்டால், கர்மா ( வினை மற்றும் அதன் எதிர் வினை எனப்படும் சூழல் ) எனும் பாம்பு ஆபத்தற்றதாக ஆகி விடும்.