இறைவனும், இறை நம்பிக்கையும் வெவ்வேறல்ல. இறை நம்பிக்கையும், இறைவனும் ஒன்றே. ப்ரேமையே இறைவன், பக்தியே இறைவன் – அவை வெவ்வேறானவை அல்ல. பக்தி என்றால் என்ன அர்த்தம்? அரூபமான பரப்பரம்மத்தை, பக்தனின் அந்தராத்ம திருஷ்ட்டியில் தானே ப்ரத்யக்ஷமாவதற்கு உதவும் தெய்வீக தத்துவமே , பக்தி ஆகும். பின்னர், பரிசுத்தமான பக்தனுக்குத் தெய்வத்தை அன்றி வேறு எதுவும் இருப்பதில்லை. அந்த நிலையை அடைவதற்கு, நீங்கள் இறைவனை இடையறாது மனதில் கொண்டு, உங்கள் கடமைகளை ஆற்ற வேண்டும். பரந்த,ஆழ்ந்த ஸம்ஸார சாகரத்தைக் கடப்பதற்கு, உங்களுக்கு இறைவனது திருநாமம் என்ற ஒரு சிறு தோணி தேவைப் படுகிறது. ஆன்மீகப் பயணத்தின் ஆரம்பத்தில்,, இறைவனது திருநாமம், முன்னேற்றத்திற்கான அஸ்திவாரமாகும் ; ஆனால், அது படிப்படியாக, எல்லாக் காலங்களிலும் இறைவனுக்கு செய்யும் ப்ரேமை நிறைந்த சேவையாக பரிமளிக்க வேண்டும். நீங்கள் எந்த சேவை ஆற்றினாலும், நீங்கள் அந்த இறைவனுக்கே சேவை ஆற்றுகிறீர்களே அன்றி, நீங்கள் மற்றவர்களுக்கு சேவை செய்வதாகக் கருதாதீர்கள். உங்கள் குடும்பத்தவர்களுக்கோ அல்லது ஒரு தேவையானவருக்கோ, உணவு பரிமாறும் போது கூட, இறைவனே அந்த ரூபத்தில் வந்துள்ளான் என்றும் நீங்கள் அதை இறைவனுக்கே அர்ப்பணிக்கிறீர்கள் என்றும் கருதுங்கள்.