ஒவ்வொருக்கும் கொடுக்கப் பட்டுள்ள தெய்வீக தத்துவம் ஒன்றே தான் என்ற சத்தியத்தை உணருவதற்கு பகவான் புத்தர் பல கஷ்டங்களை அனுபவித்தார். அவருடைய காலத்தவர்களான பல சீரிய ஆன்றோர்கள், பகவான் புத்தரின் மேன்மையை ஏற்றுக் கொண்டார்கள். தாங்கள் உணர முடியாத சத்தியத்தை, பகவான் புத்தர் அனுபவித்துள்ளார் என்று, அவர்கள் கூறினார்கள். பகவான் புத்தர், அனைத்து ஆசைகளும் விட்டு விட்டதால், முழுமையான துறவறத்தின் ஒரு ஸ்வரூபமாகவே திகழ்ந்தார். அவரிடம் ப்ரேமையைத் தவிர வேறு எதுவும் இல்லை. அவர் , ப்ரேமையை, தனது உயிர் மூச்சாகக் கருதினார். அனைவருமே, அந்த நிரந்தர தெய்வீக தத்துவத்தின் ஸ்வரூபங்களே என்பதால், மக்கள், கோபம் இல்லாமலும், பிறரிடம் குறை காணாமலும், பிறரைத் துன்புறுத்தாமலும் இருக்க வேண்டும் என அவர் போதித்தார். அனைவருள்ளும் உறையும், அடிப்படையான ஒற்றுமை மற்றும் தெய்வீகத்தைப் புரிந்து கொண்டு மதித்து, தேவையுள்ளவர்கள் பால் கருணை காட்டி, முடிந்தவரை அவர்களுக்கு உதவ வேண்டும் என மக்களுக்கு வலியுறுத்தினார். சிலர் மட்டுமே உங்களது நண்பர்கள், சிலர் உங்களது பகைவர்கள் என்ற குறுகிய மனப்பாங்கினை ஒருபோதும் கொண்டு இருக்காதீர்கள். அனைவரும் ஒன்றே, அனைவரிடமும் ஒன்று போல நடந்து கொள்ளுங்கள். இவையே பகவான் புத்தரின் மிக முக்கியமான போதனைகள் ஆகும்.