ஏசு கிருஸ்து, அவர் காலத்தில் வாழ்ந்த மக்களுள், சிறந்த நம்பிக்கையை ஊட்டினார்.அந்த மீனவர்களில் ஒருவருக்கு, பீட்டர் என்ற பெயரை ஏசு கிருஸ்து சூட்டினார்.அவர் ஏசு கிருஸ்து மீது தீவிரமான அன்பையும், நம்பிக்கையும் அபிவிருத்தி செய்து கொண்டார்.அப்போதிலிருந்து,எல்லா மீனவர்களும், அவர்களது மீன் பிடிக்கும் பயணங்களில் ஏசு கிருஸ்துவை தவறாமல் அழைத்துச் சென்றனர்; அவர்கள் மாலையில் திரும்பி வந்தவுடன், ஏசு கிருஸ்து அவர்களுக்கு ஆன்மீக விஷயங்களை விளக்குவது வழக்கம்.பீட்டருடைய தந்தையார் இறந்த போது, அவரது தாய் துக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தார்; ஆனால், ஏசு கிருஸ்து, அவரிடம், ‘’மரணம் என்பது வாழ்க்கையின் ஒரு ஆடையே அன்றி வேறில்லை. அப்படி இருக்க நீங்கள் ஏன் கண்ணீர் சிந்துகிறீர்கள்?மரணம் என்பது ஒருவர் தனது உடையை மாற்றுவது போன்றதே. எனவே, துக்கப் படுவதை நிறுத்துங்கள். இந்த பௌதீகமான உடல்கள் வரும், போகும், எனவே உங்களது சிந்தனைகளை இந்த நிலையற்ற பொருட்களின் மீது வீணடிக்காதீர்கள். இந்த தேஹத்தின் உள் உறைபவரே (தேஹி), உண்மையில் தெய்வீகமானவர்! ஒரு பௌதீகமான உடல் கொண்டவர் எவரும் வாழ்க்கையின் இடர்பாடுகளிலிருந்து தப்பிக்க முடியாது. கஷ்டங்கள் இன்றி, ஒருவரும் வாழ முடியாது. இறப்பு, பிறப்பைத் தொடரும்; அதே போல, துக்கமும் கண்டிப்பாக, சந்தோஷத்தைத் தொடரும் ‘’ என்று ஆறுதல் கூறினார்.