சிலர், நாஸ்திகர்களின் குயுக்தியான விமர்சனங்களுக்கு பயந்து, அதிகாலை வேளையில், தெருக்களில், இறைவனது மஹிமையைப் பாடிக் கொண்டு செல்வதற்குத் தயங்குகிறார்கள் ! எப்போது, அச்சமின்மையின் திருவுருமே, உங்களது இதயத்தில் கொலு வீற்றிருக்கும் போது, அச்சத்தின் சிறிதளவு நடுக்கம் உங்களை ஏன் பாதிக்க வேண்டும் ? நீங்கள், இந்த உலகத்தில், எந்த விதமான நண்பனும் இல்லாமல் தனியாகத் தானே வந்தீர்கள், இல்லையா ? வாழ்வின் பல வருடங்களில், நீங்கள் மனைவி, மக்கள், உற்றார் உறவினர், நண்பர்கள், பரிச்சயமானவர்கள் என்று, உங்களோடு ஒட்டிக் கொள்ளும் பலரை சேகரித்துக் கொண்டு விட்டீர்கள்.நீங்கள் எங்கிருந்து வந்தீர்களோ அந்த இடத்திற்கு, திரும்ப, உங்களோடு கூட வர எவரும் இல்லாமல் , தனியாகத் தான் நுழையப் போகிறீர்கள். அதைப் போலவே, உங்களது நகர சங்கீர்த்தனப் பயணமும் இருக்கட்டும். தெருவில் தனியாகவே வாருங்கள், உங்களது உற்றார், உறவினர் வந்தால், அவர்களை சேர்த்துக் கொண்டு, அவர்களோடு, அதைப் பற்றிக் கவலையும், பாதிப்பும் இன்றி நடந்து ,உங்களது தனிமையின் இனிமையில் திளைத்துக் கொண்டு, இறுதியாக, உங்களது பணியை செவ்வனே செய்து முடித்து விட்ட திருப்தியோடு, உங்களது இல்லத்திற்குள் நுழையுங்கள். கூட இருப்பவர்கள் உங்களைப் பைத்தியம் எனக் கருதலாம்; ஆனால் இந்தப் பைத்தியக்காரத்தனம் தொற்றிக் கொள்ள வல்லதாகும்; வெகு விரைவில், பக்தி இல்லாதவர்களும் கூட, உங்களுடனேயே சேர்ந்து விடுவார்கள்.